Ponieważ klamka zapadła i przystępuje do egzaminu na doradce podatkowego postanowiłem wkleić tutaj treść kazusów które muszę wkuć aby dobrze wypaść na pisemnym. Decyzja 46/V/14 Sekretarza Państwowej Komisji Egzaminacyjnej wyznacza terminy na 2-5 września 2014 r. Dokładnie kiedy piszę dowiem się na miesiąc przed egzaminem gdy przyjdzie do mnie list. Oczywiście mam te wszystkie kazusy w książce jednak ponieważ najwięcej czasu zabiera mi teraz praca, a o dziwo blogspot działa pomimo blokady proxy na moim komputerze służbowym to między zadaniami będę sobie czytał i analizował ów kazusy w pracy. Do tego potrzebuje wrzucić je na bloga, taki jestem chytry :-D . Na stan obecny który do czasu egzaminu raczej się nie zmieni obowiązuje uchwała 12/V/11 w sprawie wykazu pytań i zadań egzaminacyjnych nowelizowana uchwałą 13/V/13 która uchyliła kazusy nr. 6, 36 i 46. Uważam, że powinienem sobie poradzić wszakże zdawalności pisemnego jest dość wysoka a sam już przecież kiedyś zdałem ten egzamin. Niestety nie zdałem ani razu ustnego. Dlatego przystępuję ponownie do trudnu zostania doradcą podatkowym. Każda klęską czegoś nas uczy i zbliża do celu. Nie wolno się poddawać. Tak więc do dzieła !
(Poniższe opracowanie dokonane na podstawie "Egzamin na doradce podatkowego, pytania i odpowiedzi -kazusy" Anna Jeleńska Forum Doradców podatkowych 2011" ).
UWAGA !!!
TEMAT NIEAKTUALNY - nie zdążyłem nawet opracować streszczenia rozwiązania wszystkich kazusów w tym temacie a już komisja zdążyła zmienić pytania. Odsyłam do tematu AKTUALNEGO .
UWAGA !!!
(Poniższe opracowanie dokonane na podstawie "Egzamin na doradce podatkowego, pytania i odpowiedzi -kazusy" Anna Jeleńska Forum Doradców podatkowych 2011" ).
UWAGA !!!
TEMAT NIEAKTUALNY - nie zdążyłem nawet opracować streszczenia rozwiązania wszystkich kazusów w tym temacie a już komisja zdążyła zmienić pytania. Odsyłam do tematu AKTUALNEGO .
UWAGA !!!
1. Skarga kasacyjna
Decyzją z dnia 5 stycznia 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie określił Janowi Nowakowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w kwocie 1000 zł. Decyzję tę doręczono w dniu 9 stycznia 2009 r. – pod nieobecność w mieszkaniu Jana Nowaka, jego sąsiadce Marii Trojan, która podjęła się oddania pisma adresatowi. Sąsiadka ta poinformowała doręczyciela, że Jan Nowak przebywa w sanatorium i mieszka sam, a doręczyciel informacje te wpisał na potwierdzeniu odbioru. W dniu 6 lutego 2009 r. Jan Nowak, będąc w Urzędzie Skarbowym w W. i przeglądając akta sprawy podatkowej dowiedział się, że sąsiadka Maria Trojan – nota bene – jego siostra, z którą od lat pozostaje w konflikcie na tle rodzinnych rozliczeń majątkowych, potwierdziła odbiór decyzji i nie przekazała mu jej. Z tego też powodu w dniu 13 lutego 2009 r. złożył w Urzędzie Skarbowym w W. wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, argumentując, że siostra nie przekazała mu decyzji, że pozostaje z nią w długotrwałym konflikcie na tle rozliczeń majątkowych.
Postanowieniem z dnia 19 maja 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. odmówił Janowi Nowakowi przywrócenia terminu do wniesienia odwołania argumentując, że wprawdzie:
a) strona złożyła wniosek o przywrócenie terminu,
b) zachowała 7 dniowy termin do jego wniesienia od ustania przyczyny uchybienia terminowi,
c) uprawdopodobniła, że uchybienie nastąpiło bez jej winy, to jednak,
d) nie dopełniła czynności, dla której był ustanowiony termin (art. 162 § 1-4 ord. pod.).
Postanowienie to doręczono Janowi Nowakowi w dniu 26 maja 2009 r., a które Jan Nowak zgodnie z pouczeniem zaskarżył skargą do WSA w W., w której zarzucił organowi naruszenie art. 162 § 2 ord. pod. przez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie.
WSA w W. wyrokiem z dnia 11 stycznia 2011r. skargę Jana Nowaka oddalił na podstawie art. 151 z dnia 30 sierpnia 2002r. ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – zwanej dalej p.p.s.a. Sąd argumentował, że trafnie wywiódł organ podatkowy, że dopełnienie czynności, dla której był ustanowiony termin, o której mowa w art. 162 § 2 ord. pod., nie jest brakiem formalnym wniosku o przywrócenie terminu i przez to nie może być on usunięty w trybie art. 169 § 1 ord. pod. Wynika to, z użycia w treści art. 162 § 2 ord. pod. słów „jednocześnie” i „dopełnić” czynności. Gdyby to był brak formalny, ustawodawca w art. 162 § 2 ord. pod. zawarłby odesłanie o konieczności stosowania wówczas art. 169 § 1 ord. pod.
Wyrok ten został doręczony Janowi Nowakowi w dniu 10 lutego 2011 r., a ten, tego samego dnia udał się do doradcy podatkowego Jana Kowalskiego – któremu udzielił pełnomocnictwa do sporządzenia skargi kasacyjnej.
Jako umocowany pełnomocnik Jana Nowaka, sporządź skargę kasacyjną od wyroku WSA w W., przyjmując termin jej wniesienia wynikający z przedstawionego zadania problemowego, określ należny wpis oraz załączniki do skargi kasacyjnej. Skarga kasacyjna powinna odpowiadać wymogom formalnym i materialnym określonym w przepisach ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Rozwiązanie: (do NSA za pośr. WSA)
Podstawą prawna formalna : Art. 173, 174 pkt. 2 ; Art 175 § 3 pkt 1 i Art 177 § 1 PPSA
Podstawa prawna materialna:
1) Art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c oraz Art. 151 PPSA w zw. z art. 162 § 1 i § 2 w zw. z art. 169 § 1 OrdP
2) Art. 134 § 1, art. 141 § 4, art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c , art 145 § 2 oraz 151 PPSA w zw. z art. 149 w zw. art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 OrdP
3) Art. 269 § 1 z narusz. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c oraz 151 PPSA
Wnioskuje o :
1) uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponowego rozpatrzenia przez Sąd I instancji.
2) zasądzenie na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.
Rozwiązanie: (do NSA za pośr. WSA)
Skarga Kasacyjna
Podstawa prawna materialna:
1) Art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c oraz Art. 151 PPSA w zw. z art. 162 § 1 i § 2 w zw. z art. 169 § 1 OrdP
2) Art. 134 § 1, art. 141 § 4, art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c , art 145 § 2 oraz 151 PPSA w zw. z art. 149 w zw. art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 OrdP
3) Art. 269 § 1 z narusz. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c oraz 151 PPSA
Wnioskuje o :
1) uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponowego rozpatrzenia przez Sąd I instancji.
2) zasądzenie na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.
2. Zażalenie na zarządzenie przewodniczącego w przedmiocie kosztów sądowych
Decyzją z dnia 8 czerwca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w R. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w R., odmawiającą Janinie Nowak umorzenia zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. w kwocie 110 000 zł. Decyzję tę doręczono podatnikowi – J. Nowak - w dniu 30 lipca 2010 r. W dniu 27 sierpnia 2010 r. Janina Nowak na powyższą decyzję wniosła skargę do WSA w R. za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w R. Dyrektor ten, w dniu 27 września 2010 r. przekazał tę skargę wraz z odpowiedzią na nią i aktami sprawy do WSA w R. W skardze Janina Nowak określiła wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 110 000 zł. Zarządzeniem z dnia 10 stycznia 2011 r. Przewodniczący Wydziału I WSA w R. określił wpis do skargi na kwotę 2 000 zł i w dniu 28 stycznia 2011 r. zarządzenie to otrzymała podatniczka. Przewodniczący Wydziału jako podstawę prawną zarządzenia wskazał art. 231 p.p.s.a. i § 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.). Janina Nowak tego samego dnia udała się do doradcy podatkowego Jana Kowalskiego, aby wniósł na to zarządzenie zażalenie, udzielając mu pełnomocnictwa.
Jako pełnomocnik Janiny Nowak sporządź zażalenie na powyższe zarządzenie przyjmując, że jest ono w świetle art. 227 § 1 p.p.s.a.
Rozwiązanie: (do NSA za pośr. WSA)
Podstawa prawa formalna: Art. 227 § 1PPSA
Podstawa prawna materialna: Art. 231 PPSA ; § 1 pkt 4 i § 2 ust. 3 pkt 12 rozporządzeni RM w sprawie wysokości oraz szcz. zasad pobier. wpisu w PPSA
Zaskarżam w całości zarządzenie Przewodniczącego ... w przedmiocie określenia wysokości wpisu od skargi ... Wnoszę w związku z powyższym o uchylenie o uchylenie zaskarżonego zarządzenia.
Zażalenie
Podstawa prawna materialna: Art. 231 PPSA ; § 1 pkt 4 i § 2 ust. 3 pkt 12 rozporządzeni RM w sprawie wysokości oraz szcz. zasad pobier. wpisu w PPSA
Zaskarżam w całości zarządzenie Przewodniczącego ... w przedmiocie określenia wysokości wpisu od skargi ... Wnoszę w związku z powyższym o uchylenie o uchylenie zaskarżonego zarządzenia.
3. Zażalenie na zarządzenie przewodniczącego wydziału w przedmiocie określenia wysokości wpisu
Władysław P. wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 4 listopada 2010 r., określającą temu podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. w kwocie 48 206 zł. W skardze tej określił wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 17 714 zł. Z kolei w odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w P. określił tę wartość na kwotę 48 206 zł, twierdząc, że przedmiotem kontroli sądu zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1220 ze zm.) – zwanej dalej p.p.s.a., będzie cała decyzja a więc niezależnie od tego jakie są granice skargi.
Przewodniczący Wydziału WSA w P. określił w zarządzeniu z dnia 28 stycznia 2011 r. wysokość wpisu zgodnie z art. 216, art. 219 § 2 i 231 p.p.s.a. i § 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 2193 ze zm.) w kwocie 1 447 zł. Zarządzenie to otrzymał w dniu 1 lutego 2011 r. Jan Kowalski doradca podatkowy, którego Władysław P. umocował do wniesienia zażalenia na powyższe zarządzenie.
Sporządź powyższe zażalenie przyjmując, że jest ono w świetle art. 227 § 1 p.p.s.a. dopuszczalne.
Rozwiązanie: (do NSA za pośr. WSA)
Podstawa prawna formalna: Art. 227 § PPSA
Podstawa prawna materialna: Art. 215 § 1 , art. 216 i art. 231 PPSA oraz § 1 pkt 2 rozporz. RM w sprawie wysokości oraz szcz. zas. pob. wpisu w PPSA
Zaskarżam w całości zarządzenie Przewodniczącego ... w przedmiocie określenia wysokości wpisu od skargi na decyzje ... w przedmiocie określenia podatku dochodowego OF. Wnoszę w związku w powyższym o uchylenie zaskrażonego zarządzenia.
Zażalenie
Podstawa prawna materialna: Art. 215 § 1 , art. 216 i art. 231 PPSA oraz § 1 pkt 2 rozporz. RM w sprawie wysokości oraz szcz. zas. pob. wpisu w PPSA
Zaskarżam w całości zarządzenie Przewodniczącego ... w przedmiocie określenia wysokości wpisu od skargi na decyzje ... w przedmiocie określenia podatku dochodowego OF. Wnoszę w związku w powyższym o uchylenie zaskrażonego zarządzenia.
4. Skarga na decyzję
Decyzją z dnia 7 grudnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w R. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w R., odmawiającą podatnikowi Janowi Nowakowi stwierdzenia nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ odwoławczy stwierdził, że matka podatnika Janina Nowak w dniu 2 lutego 2007 r. nabyła na rynku pierwotnym
2 -letnie obligacje w ilości 490 sztuk po 100 zł każda. W związku ze śmiercią Janiny Nowak w dniu 6 sierpnia 2007 r. Jan Nowak na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 10 lutego 2008r. stał się jej jedynym spadkobiercą. W dniu 10 lutego 2009 r. Centralny Dom Maklerski S.A. wykupił powyższe obligacje za kwotę 83 547 zł, pobierając od Jana Nowaka na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 i art. 30a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) – zwanej dalej u.p.d.o.f. 19% zryczałtowany podatek dochodowy w kwocie 9 283 zł od dyskonta. Wniosku podatnika o stwierdzenie nadpłaty w kwocie 6 524 zł, złożonego wraz ze skorygowaną deklaracją organy podatkowe nie uwzględniły, stwierdzając, że dyskonto od papierów wartościowych jest przychodem z kapitałów pieniężnych (art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.f.), od którego pobiera się podatek wg stawki 19% zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. Organy jednolicie argumentowały, że brak podstaw do uznania, że wartość obligacji nabytych przez spadkobiercę w drodze spadku lub cena zakupu uiszczona przez spadkodawcę stanowią cenę zakupu obligacji. W tym przypadku podstawę opodatkowania stanowi przychód uzyskany z wykupu obligacji. Nie można potrącić od niej ceny zakupu obligacji, gdyż ta została zapłacona przez inną osobę. W przypadku spadkobiercy, kwota dyskonta jest równa kwocie uzyskanej przez spadkobiercę z wykupu obligacji. Podstawę prawną decyzji stanowiły przepisy art. 10 ust. 1 pkt 7, art. 17 ust. 1 pkt 3, art. 30a ust. 1 pkt 2 updof oraz art. 72 § 1 pkt 2, art. 73 § 1 pkt 2, art. 75 § 2 pkt 2 lit., art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zwana ord. pod. Decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. Jan Nowak otrzymał w dniu 12 kwietnia 2010 r.
Jako umocowany przez Jana Nowaka pełnomocnik – doradca podatkowy – Jan Kowalski sporządź skargę do WSA w R. na powyższą decyzję Dyrektora Izby Skarbowej.
Rozwiązanie: (do WSA za pośred. DIS )
Wartość przedm. zaskarż 6.524 zł
Podstawa prawna formalna: Art. 3 § 1 i § 2 pkt 1, art. 50 § 1, art. 52 § 1, art. 53 § 1 i art. 54 § 1 PPSA
Podstawa prawna materialna:
1) Art. 5a pkt 12 w zw. z art. 30a ust. 1 pkt. 2 i art. 17 ust. 1 pkt. 3 ustawy o podatku od OF w zw. z art. 72 § 1 pkt 2 i art. 75 § 1 Ordynacja podatkowa
2) Art. 120 Ordynacji podatkowej
3) Art. 210 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej
Wnoszę skarge na decyzję ... utrzymującą w mocy decyzję ... odmawiającą stwierdzenie nadpłaty w zryczałtowanym podatku doch. od OF w kwocie ...
Zaskarżonej decyzji zarzucam rażące naruszenie przepisów prawa. Wnoszę o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i decyzji organu I instancji. Zasądzenie od Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie na rzecz skarżacej kosztów postępowania, wraz z kosztami zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.
Rozwiązanie: (do WSA za pośred. DIS )
Wartość przedm. zaskarż 6.524 zł
Skarga
Podstawa prawna materialna:
1) Art. 5a pkt 12 w zw. z art. 30a ust. 1 pkt. 2 i art. 17 ust. 1 pkt. 3 ustawy o podatku od OF w zw. z art. 72 § 1 pkt 2 i art. 75 § 1 Ordynacja podatkowa
2) Art. 120 Ordynacji podatkowej
3) Art. 210 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej
Wnoszę skarge na decyzję ... utrzymującą w mocy decyzję ... odmawiającą stwierdzenie nadpłaty w zryczałtowanym podatku doch. od OF w kwocie ...
Zaskarżonej decyzji zarzucam rażące naruszenie przepisów prawa. Wnoszę o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i decyzji organu I instancji. Zasądzenie od Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie na rzecz skarżacej kosztów postępowania, wraz z kosztami zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.
5. Wniosek o wznowienie postępowania podatkowego
Decyzjami z dnia 19 maja 2010 r. Wójt Gminy ustalił podatek rolny w wysokości 842 zł dla Jacka B. i Stefana B. a w kwocie 845 zł dla Stanisława B., współwłaścicieli po 1/3 części gruntów rolnych stanowiących użytki rolne o pow. 5,78 ha za 2010 r., a oznaczonych w ewidencji gruntów jako dz. 245/1. Decyzje te były decyzjami odrębnymi, adresowanymi do każdego z powyższych współwłaścicieli a które każdemu z nich doręczono w dniu 22 maja 2010 r. Z powyższych właścicieli tylko Stanisław B. wniósł odwołanie, jednakże SKO w M. zaskarżoną przez niego decyzję utrzymało w mocy wydając decyzję w dniu 9 listopada 2010 r. Pozostali współwłaściciele nie składali odwołań. Stanisław B. decyzję SKO otrzymał w dniu 19 stycznia 2011 r. W dniu 20 lutego 2011 r. Stanisław B. zgłosił się do doradcy podatkowego Jana Kowalskiego, udzielając mu pełnomocnictwa w celu sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania podatkowego. Równocześnie Stanisław B. przedłożył doradcy podatkowemu decyzję Starosty w M. z dnia 10 stycznia 2010 r., z której wynikało, że powierzchnia działki 245/1 wynosi 5,5 ha użytków rolnych. Stanisław B. poinformował doradcę podatkowego, że o decyzjach odrębnych wydanych wobec Jacka B. i Stefana B. dowiedział się dopiero w dniu otrzymania decyzji SKO. Okoliczność ta nie jest kwestionowana podobnie jak i ta, że decyzja Starosty z dnia 10 stycznia 2010 r. była decyzją ostateczną i nie była załączona do akt sprawy wymiaru podatku rolnego za 2010 r.
Jako pełnomocnik Stanisława B. sporządź wniosek o wznowienie postępowania podatkowego, wskazując właściwe podstawy wznowienia postępowania. Sformułuj żądania i wskaż organ właściwy w sprawie wznowienia postępowania.
Rozwiązanie: (do SKO )
Wniosek
o wznowienie postępowania podatkowego
Podstawa prawna formalna: Art. 240 § 1 pkt 5 oraz art. 241 § 1 i art. 244 § 1 Ordynacji podatkowej
wnoszę o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego decyzją ostateczną SKO ... utrzymującą w mocy decyzję ... ustalającą .... . Wniosek jest składany w związku z faktem, że w srpawie zakończoną ww. decyzją wyszły na jaw istotne dla sprawy nowe dowody, które istniały w dniu wydania decyzji i nei były znane SKO ...
Wnoszę o uchylenie ww. decyzji w całości oraz orzeczenie co do istoty sprawy tj. ustalenie zobowiązania podatkowego wnioskodawcy w podatku rolnym w prawidłowej wysokości.
7. Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego
W dniu 20 maja 2004 r. Spółka B.P. za pośrednictwem agencji celnej, dokonała zgłoszenia celnego leków. Zgłoszenie spełniało wymagania formalne, a więc importowany towar został objęty procedurą dopuszczenia do obrotu i organ celny określił kwotę długu celnego oraz kwotę podatku od towarów i usług. Spółka uiściła wyliczony podatek.
W dniu 12 kwietnia 2010 r. Naczelnik Urzędu Celnego w P. wszczął z urzędu postępowanie dotyczące określenia kwoty podatku od towarów i usług należnego z tytułu importowanego towaru (leków) ujętych w zgłoszeniu celnym z dnia 20 maja 2004 r. Organ ustalił, że Spółce przysługiwał 10% rabat od sprzedawcy importowanych leków, który nie został uwzględniony przy obliczaniu wartości celnej leków. W tej sytuacji organ pierwszej instancji określił stronie prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu importu, uwzględniając zmniejszoną wartość celną leków.
Na skutek odwołania Spółki, Dyrektor Izby Celnej w P. decyzją z dnia 5 lipca 2010 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy podał, że wysokość zobowiązania podatkowego została wyliczona prawidłowo, według zasad określonych przepisami prawa celnego. W kwestii zarzutu strony, dotyczącego przedawnienia, organ odwoławczy stwierdził, że zapłata kwoty zobowiązania podatkowego przed upływem terminu przedawnienia oznacza, iż zobowiązanie podatkowe nie może po raz drugi wygasnąć wskutek upływu terminu przedawnienia. Po zapłacie podatku nie biegnie już bowiem termin przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. skargę Spółki B.P. oddalił, podzielając w całości stanowisko organu odwoławczego.
Sporządź skargę kasacyjną od ww. wyroku.
Rozwiązanie (do NSA za pośred. WSA)
Wartość przedm. zaskarż. XxX zł
Wartość przedm. zaskarż. XxX zł
Skarga Kasacyjna
Podstawa prawna formalna: Art. 173, art. 174 pkt 2, art. 175 § 3 pkt 1 oraz art. 177 § 1 PPSA
Podstawa prawna materialna: Art. 151 i art. 145 § 1 pkt. 2 PPSA w zw. z art. 247 § 1 pkt 3 w zw. z art. 208 § 1 i art. 70 § 1 Ordynacja podatkowa
Zaskarżam w całości wyrok WSA ... oddalajacy skargę ...na decyzję DIC ... utrzymującą w mocy decyzję NUC ... w przedm. podatku od towarów i usług. Zaskrażonemu wyrokowi zarzucam naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy ... wnioskuje o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji. Zasądzenie na rzecz strony skarżącej zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.
8. Odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji
Zarząd Spółki w G. zawarł z PZU S.A. zakładową umowę emerytalną o prowadzenie pracowniczego programu emerytalnego w formie grupowego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym „Pogodna Jesień”. Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych wydała decyzję o wpisaniu pracowniczego programu emerytalnego do rejestru pracowniczych programów emerytalnych. Spółka ponosi koszty związane z organizowaniem i finansowaniem pracowniczego programu emerytalnego, w tym składki podstawowe.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w decyzji dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych określił Spółce w G. wysokość podatku dochodowego, eliminując z kosztów uzyskania przychodu wydatki na składkę podstawową w ramach pracowniczego programu emerytalnego.
Sporządź odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji.
Rozwiązanie (Do DIS za pośred. NUS)
Rozwiązanie (Do DIS za pośred. NUS)
Odwołanie
Podstawa prawna formalna: Art. 127, art. 220 i art. 223 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej
Podstawa prawna materialna: Art. 15 ust. 1d w zw. z art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku DOP oraz art. 2 Konstytucji RP
Składam odwołanie od decyzji NUS ... z dnia ... określającej wysokośc podatku od osób prawnych. NUS źle zinterpretował powyższe przepisy ustawy o podatku DOP. Wnioskuje o uchylenie ww. decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy.
9. Zażalenie w przedmiocie zawieszenia postępowania
Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. postanowieniem z dnia 5 maja 2010 r. zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie ze skargi Spółki Z. na decyzję organu podatkowego w przedmiocie zwrotu nadpłaconego podatku akcyzowego. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd podał, że w innej sprawie, tego samego rodzaju (o podobnym stanie faktycznym i prawnym), Wojewódzki Sąd Administracyjny uwzględnił skargę i uchylił zaskarżoną decyzję. Od tego wyroku została złożona skarga kasacyjna, która dotychczas nie została rozpoznana przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Od wyniku toczącego się postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym będzie zależało rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie, gdyż wyrok tego Sądu będzie miał decydujący wpływ na wynik sprawy. Zawieszenie postępowania znajduje zatem uzasadnienie w treści art. 125 § 1 pkt 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sporządź zażalenie na postanowienie o zawieszeniu postępowania.
Rozwiązanie: (Do NSA za pośred. WSA )
Podstawa prawna materialna: Art. 125 § 1 pkt 1 i art. 7 PPSA
Rozwiązanie: (Do NSA za pośred. WSA )
Zażalenie
Podstawa prawna formalna: Art. 194 § 1 pkt 3, § 2 i § 3 PPSA
Podstawa prawna materialna: Art. 125 § 1 pkt 1 i art. 7 PPSA
Wnoszę zażalenie na postanowienie WSA ... z dnia ... o zawieszeniu z urzędu postępowania w sprawie ... na decyzję ... w przedmiocie zwrotu nadpłaconego podatku akcyzowego. Wnioskuje o jego uchylenie, tak aby postępowania mogło się toczyć wedle zasady szybkości postęp. sądowoadministacyjnego.
10. Odwołanie
We wniosku z dnia 20 grudnia 2010 r. Spółka C. w Warszawie zwróciła się do Naczelnika Urzędu Celnego w W. o zwrot podatku akcyzowego w kwocie 400 000 zł, w związku z dokonaniem eksportu do Rosji wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych w postaci samochodów osobowych marki Honda.
W uzasadnieniu wniosku Spółka podała, że dostarczyła dokumenty potwierdzające, iż samochody osobowe, od których 20 listopada 2008 r. zapłacone zostały cło i akcyza, w stanie rozmontowanym zostały wywiezione 15 grudnia 2008 r. poza terytorium Wspólnoty Europejskiej. Dokonano wywozu tych samochodów, tyle że w stanie rozmontowanym, klasyfikując je jako części do samochodów osobowych i nadwozia samochodów.
Spółka podkreśliła, że taka klasyfikacja towaru była niezgodna z Notami Wyjaśniającymi Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, stanowiących załącznik do obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 1 czerwca 2006 r. w sprawie Wyjaśnień do Taryfy celnej. Wyroby kompletne lub gotowe znajdujące się w stanie niezmontowanym lub rozmontowanym powinny być klasyfikowane do tej samej pozycji co wyroby zmontowane.
Naczelnik Urzędu Celnego w W. decyzją z 20 lutego 2011 r. odmówił zwrotu podatku akcyzowego. W uzasadnieniu podał, że zgodnie z załączonymi przez Spółkę do wniosku o zwrot akcyzy zgłoszeniami celnymi z listopada 2008 r., przedmiotem eksportu były części do samochodów osobowych i nadwozia do samochodów, zaklasyfikowane do kodów, które nie stanowią wyrobów akcyzowych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.
Wyrobami akcyzowymi były samochody osobowe, za które Spółka zapłaciła podatek akcyzowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego ich nabycia, a przedmiotem eksportu poza obszar UE były części do samochodów, które nie są wyrobami akcyzowymi.
Sporządź odwołanie od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w W.
Rozwiązanie: (Do DIC za pośred. NUC)
Podstawa prawna materialna: Art. 122, art. 187 i art. 191 Ord. Pod.
Rozwiązanie: (Do DIC za pośred. NUC)
Odwołanie
Podstawa prawna formalna: Art. 127, art. 220 i 223 § 1 i § 2 pkt 1 Ord. Pod.
Podstawa prawna materialna: Art. 122, art. 187 i art. 191 Ord. Pod.
Wnoszę odwołowanie od decyzji NUC ... z dnia ... o odmowie zwrotu podatku akcyzowego. Wnoszę o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia właściwemu organowi I instancji.
11. Odwołanie
Jan Kowalski pismem z dnia 15.03.2010 r. zwrócił się do Urzędu Skarbowego w W. o rozłożenie na raty (36 rat) zapłaty zaległości podatkowej w podatku od spadków i darowizn z tytułu spadku po ciotce swojej babki w kwocie 12 000 zł oraz umorzenie odsetek za zwłokę w kwocie 1 000 zł. Jako uzasadnienie wniosku podatnik podał, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i zdrowotnej. Podatnik powołał się na trudną sytuację zdrowotną w jego rodzinie, chorobę małoletniego syna oraz ponoszenie kosztów kształcenia córki i syna na studiach wyższych. Żona podatnika uzyskuje rentę rolniczą w najniższym wymiarze. Rodzina podatnika korzysta sporadycznie z pomocy społecznej. Przedmiotem spadku jest dom, w którym podatnik zamieszkuje wraz z rodziną. Podatnik zmuszony był do spłaty zaciągniętych kredytów na remont domu, kształcenie dzieci, pokrycie kosztów leczenia syna i nie posiada żadnych oszczędności ani cennych ruchomości. Podatnik uzyskuje dochody z tytułu emerytury w kwocie 1 000 zł miesięcznie i zamierza podjąć pracę na ½ etatu jako dozorca za kwotę 700 zł miesięcznie. Przewiduje zatem, że będzie w stanie spłacić zaległość podatkową w 36 ratach, zwłaszcza, że syn w bieżącym roku kończy studia, córka od przyszłego roku akademickiego będzie studiowała zaocznie i podejmie zatrudnienie, a stan zdrowia małoletniego syna nieznacznie się poprawił. Natomiast nie ma możliwości jednorazowej zapłaty zaległości podatkowej. Umorzenie odsetek za zwłokę stanowiłoby dla podatnika znaczną ulgę.
Organ podatkowy nie prowadząc postępowania w sprawie weryfikacji przesłanek wniosku poprzestał na okolicznościach wskazanych przez podatnika we wniosku i decyzją z dnia 18 czerwca 2010 r., doręczoną w dniu 24 czerwca 2010 r. odmówił podatnikowi rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowej i umorzenia odsetek za zwłokę. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji jako podstawę rozstrzygnięcia wskazał art. 67 a § 1 pkt 2 i 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, który statuuje uznaniowość organu podatkowego w zakresie udzielania ulg podatkowych. Organ w uzasadnieniu wskazał, że sytuacja majątkowa podatnika jest trudna, jednak podatek od spadków i darowizn jest podatkiem majątkowym i podatnik uzyskał tytułem spadku przysporzenie. Przesłanki podane przez podatnika we wniosku nie są wystarczającą podstawą do rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowej umorzenia odsetek za zwłokę, podatnik nie daje gwarancji, że zapłaci zaległość podatkową w ratach. Ponadto organ podatkowy powołał się na postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy z dnia 10 maja 2010 r., który odmówił udzielenia zgody na zastosowanie wnioskowanej ulgi podatkowej, zresztą też nie prowadząc żadnego postępowania dowodowego w sprawie.
Proszę sporządzić odwołanie, działając jako pełnomocnik doradca podatkowy.
Rozwiązanie ( Do DIS za pośred. NUS )
Rozwiązanie ( Do DIS za pośred. NUS )
Odwołanie
Podstawa prawna formalna zakarż. decyzji: Art. 127, art. 220 i art. 223 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej
Podstawa prawna formalna zaskarż. postanowienia: Art. 237 Ord. Podatkowej
Podstawa prawna materialna:
1) Art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej
2) Art. 210 §1 pkt 6 w zw. z § 4 Ordynacji podatkowej
3) Art. 67a § 1 pkt 2 i 3 w zw. z art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej
Wnoszę odwołanie od decyzji NUS w ... z dnia ... odmawiającej rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowowej ... oraz umorzenia odsetek za zwłokę. Ponadto zaskarżam postanowienie Burmistrza Miasta i Gminy Ostrołęka z dnia ... o odmowie udzielenia zgody na zastosowanie wnioskowanej ulgi podatkowej. Zaskarżonej decyzji i postanowieniu zarzucam naruszenie przepisów prawa materialnego. Wnoszę o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i postanowienia oraz przeazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia właściwemu organowi I instancji.
12. Wniosek o wznowienie postępowania podatkowego
Decyzją z dnia 20 listopada 2008 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego określił JK zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w wysokości 15 000 zł, wyższej niż wykazana w zeznaniu podatkowym przez podatnika.
Z akt sprawy wynika, że podatnik złożył zeznanie podatkowe za 2007 r., wykazując kwotę podatku do zapłaty 10 500 zł. Podatnik w 2007 r. prowadził w Holandii działalność gospodarczą, zamieszkuje w Polsce. JK obniżył dochód o składki na ubezpieczenie społeczne zapłacone w Holandii i podatek dochodowy za 2007 r., wykazany w zeznaniu rocznym o kwotę zapłaconych w Holandii składek na ubezpieczenie zdrowotne.
W trakcie postępowania podatkowego podatnik podniósł, że jest rezydentem podatkowym w Polsce i przysługuje mu prawo skorzystania z ulgi od podstawy opodatkowania i od podatku w postaci odliczenia kwoty składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, zapłaconych w Holandii, które nie zostały odliczone w Holandii. Przepisy prawa polskiego nie mogą różnicować podatników będących rezydentami i podlegających nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w prawie skorzystania z ulg podatkowych.
Decyzją z dnia 20 listopada 2008 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego określił JK zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w wysokości 15 000 zł, wyższej niż wykazana w zeznaniu podatkowym przez podatnika, powołując się na przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm. w brzmieniu obowiązującym w 2006 r.), twierdząc, że tylko składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne zapłacone na rzecz polskiej instytucji ubezpieczeniowej mogą być odliczone od podatku dochodowego. Podatnik nie składał odwołania od tej decyzji.
W dniu 19 listopada 2009 r. ETS w sprawie C-314/08 wydał orzeczenie w sprawie odliczenia składek na ubezpieczenie społeczne i składek na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconych w innym państwie członkowskim (ogłoszone w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 30 stycznia 2010 r.).
Proszę sporządzić wniosek o wznowienie postępowania podatkowego, działając jako pełnomocnik doradca podatkowy.
Rozwiązanie: (do NUS)
Rozwiązanie: (do NUS)
Wniosek
o wznowienie postępowania podatkowego
Podstawa prawna formalna: Art. 240 § 1 pkt. 11 oraz art. 241 § 1 i § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej
Podstawa prawna materialna: Art. 26 ust. 1 pkt 2 i art. 27b ust. 1 i 2 ustawy o podatku DOF. Wyrok ETS z dnia 20 XI 2008 r. w sprawie C-314/08 - Krzysztof Filipiak przeciwko DIS w Poznaniu.
Wnoszę o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego decyzją ostateczną z dnia ... NUS w ... określającej ... zobowiązanie podatkowe w PDOF za 2007 ... w wysokości 15k wyżej niż wykazana w zeznaniu podatkowym przez podatnika . Wniosek ninejszy jest skłądany w związku z wyrokiem ETS z dnia 20 XI 08 w sprawie C-314/08 ... Ponadto wnoszę o uchylenie dotychczasowej decyzji w całości.
13. Skarga kasacyjna
Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. decyzją z dnia 26.03.2009 r. określił BB zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w kwocie 50 000 zł, czyli wyższej niż zadeklarowana przez podatnika.
W wyniku przeprowadzonej kontroli ustalono bowiem, że BB prowadząc działalność gospodarczą usługi budowlane Firma TBUD zaewidencjonował w księdze przychodów i rozchodów w 2006 r. zakupy towarów na podstawie faktur wystawionych przez YZ s. c., które nie potwierdzały rzeczywistych transakcji. Wystawca nie posiada kopii faktur, faktury nie zostały ujęte przez niego w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W protokole kontroli nie stwierdzono natomiast, czy uznano księgę podatnika za nierzetelną i w jakim zakresie, i za jaki okres czasu. Protokół nie zawiera również pouczenia o możliwości wniesienia zastrzeżeń i przedstawienia dowodów. W związku z powyższymi ustaleniami koszty uzyskania przychodu zostały zawyżone o kwotę 30 000 zł wynikającą z „pustych faktur". Pominięto bez formalnej odmowy wniosek podatnika o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego dla ustalenia wielkości zakupów koniecznych do osiągnięcia uzyskanych przychodów oraz o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania JJ i KK wspólników YZ s. c w charakterze świadków na okoliczność dokonanych transakcji. Organ podatkowy nie kwestionował księgi przychodów i rozchodów, przyjmując w decyzji, twierdzenie o uznaniu za dowód w postępowaniu podatkowym podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ale przyjął, że faktury VAT stwierdzają czynności, które w całości nie zostały dokonane, a posiadane przez podatnika faktury VAT nie dokumentowały zakupu towarów i usług.
W odwołaniu podatnik zarzucił naruszenie art. 22 ust. 1 oraz art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów postępowania. Odwołujący wniósł o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji i umorzenie postępowania w sprawie. Zarzucił dowolność poczynionych przez organ podatkowy ustaleń, gdyż oparł się on tylko na piśmie Urzędu Skarbowego, że YZ s. c. nie płaciła podatków, nie ujmowała wystawionych faktur VAT w księdze przychodów i rozchodów, nie przechowywała kopii wystawionych faktur.
Organ podatkowy drugiej instancji włączył do akt postępowania akta sprawy karnej przeciwko wspólnikom YZ s. c., akta podatkowe spółki cywilnej YZ s. c. protokół kontroli tej spółki. Organ drugiej instancji nie tylko nie uzupełnił postępowania dowodowego, ale odrzucił w całości wyjaśnienia skarżącego jak również pozostawił bez rozpoznania przedstawiane przez niego wnioski dowodowe. Podatnik był zaskoczony doręczeniem decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego, gdyż nie przypuszczał, że postępowanie podatkowe już się zakończyło, myślał, że będzie mógł zapoznać się z materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy i składać wnioski dowodowe.
Dyrektor Izby Skarbowej w W decyzją z dnia 21.06.2009 r., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu powołano się na art. 22 ust. 1 u.p.d.o f., iż warunkiem uznania określonego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest to, aby został on rzeczywiście poniesiony przez podatnika i pozostawał w związku przyczynowym z osiągniętym przychodem. Organy podatkowe są przy tym uprawnione do badania tych przesłanek i oceniania zarówno celowości wydatków, jak i sposobu udokumentowania ich poniesienia.
BB wniósł skargę na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji, zarzucił naruszenie przepisów postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 10 stycznia 2011 r. (doręczonym pełnomocnikowi BB – doradcy podatkowemu w dniu 1 lutego 2011 r.) oddalił skargę. Wskazując w schematycznym uzasadnieniu, że organy podatkowe nie naruszyły przepisów postępowania, w sposób mający wpływ na wynik sprawy.
Proszę sporządzić skargę kasacyjną, działając jako pełnomocnik – doradca podatkowy.
Rozwiązanie (do NSA za pośred. WSA)
Wartość przed. zaskarż: 9.600 zł
Skarga kasacyjna
Podstawa prawna formalna: Art. 173, art. 174 pkt 2, art. 175 § 3 pkt 1 , art. 177 § 1 PPSA
Podstawa prawna materialna:
1)Art. 133 § 1, art. 134 § 1 i art. 151 PPSA w zw. z art. 120, art. 122, art. 187 § 1 , art. 191, art. 180 § 1, art. 121 § 1, art. 123 § 1, art. 210 § 1 pkt 6 oraz art. 240 § 1 pkt 5 i 4 art. 124 art. 229, art. 233 § 1 § 2 Ordynacji podatkowej
2) Art. 1 § 1 i § 2 PUSA w zw. z art. 3 § 1 oraz art. art. 145 § 1 pkt 1 lit b i c PPSA w zw. z ww.przepisami Ordynacji podatkowej
3) Art. 141 § 4 PPSA w zw. z ww. przepisami Ordynacji podatkowej
14. Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
AZ i JK byli wspólnicy spółki cywilnej YZ w dniu 6 kwietnia 2010 r. złożyli do Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. wniosek o zwrot wykazanej w deklaracji VAT – 7 za grudzień 2009 r., a złożonej w dniu 5 stycznia 2011 r. kwoty różnicy podatku należnego nad naliczonym w kwocie 1 000 zł, AZ i JK podali, że YZ s.c. uległa rozwiązaniu z dniem 5 stycznia 2010 r., w tej dacie złożyli deklarację VAT – 7 za ostatni miesiąc działalności i VAT – Z. Byli wspólnicy przedłożyli umowę spółki cywilnej, z której wynikało, że ich udziały w spółce wynosiły po 50 % oraz wskazali rachunki bankowe, na które żądają zwrotu różnicy podatku od towarów i usług wykazanego w deklaracji VAT – 7.
Postanowieniem z dnia 4 maja 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania podatkowego, gdyż wniosek nie pochodził od strony (spółki cywilnej) tylko od byłych wspólników, którzy nie są stroną postępowania.
Na powyższe postanowienie AZ i JK złożyli zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w W., wnosząc o uchylenie postanowienia, powołali się na zasadę neutralności podatku od towarów i usług i następstwo prawne byłych wspólników spółki cywilnej.
Dyrektor Izby Skarbowej w dniu 5 lipca 2010 r. (doręczone pełnomocnikowi AZ i JK – doradcy podatkowemu w dniu 8 lipca 2010 r.) wydał postanowienie utrzymując w mocy postanowienie organu I instancji wskazując, że byli wspólnicy spółki cywilnej nie są stroną w postępowaniu o zwrot różnicy podatku należnego nad naliczonym, podatnikiem podatku od towarów i usług była spółka cywilna. Byli wspólnicy spółki cywilnej nie są jej następcami prawnymi.
Proszę sporządzić skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego, działając jako pełnomocnik – doradca podatkowy.
Rozwiązanie: (do WSA za pośredn. DIS)
Wpis stały 200 zł
Rozwiązanie: (do WSA za pośredn. DIS)
Wpis stały 200 zł
Skarga
Podstawa prawna formalna: Art. 3 § 1 i § 2 pkt 2 oraz art. 50 § 1 art. 52 § 1 art. 53 § 1 art. 54 § 1 PPSA
Podstawa prawna materialna:
1) Art. 133 § 1 art. 75 § 2 lit. b Ordynacji podatkowej w zw. z art. 14 ust. 9a-9d w zw. z art. 87 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług
2) Art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej
Składam skargę na postanowienie DIS w ... z dnia ... nr ... utrzymujące w mocy postanowienie US w .... z dnia ... nr ... o odmowie wszczęscia postępowania podatkowego, o zwrot wykazanej w deklaracji VAT-7 za XII 09 r. kwoty różnicy podatku należnego nad naliczonym ... W związku z powyższym wnioskuje o stwierdzenie na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 PPSA w zw. z art. 247 § 1 pkt 3 w zw. z art. 219 Ordynacji podatkowej nieważność zaskarżonego postanowienia i poprzedzającego je postanowienia organu pierwszej instancji. Wnioskuje także o zasądzenie od DIS na rzecz Skarżących kosztów postępowania, wraz z kosztami zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.
1) Art. 133 § 1 art. 75 § 2 lit. b Ordynacji podatkowej w zw. z art. 14 ust. 9a-9d w zw. z art. 87 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług
2) Art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej
Składam skargę na postanowienie DIS w ... z dnia ... nr ... utrzymujące w mocy postanowienie US w .... z dnia ... nr ... o odmowie wszczęscia postępowania podatkowego, o zwrot wykazanej w deklaracji VAT-7 za XII 09 r. kwoty różnicy podatku należnego nad naliczonym ... W związku z powyższym wnioskuje o stwierdzenie na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 PPSA w zw. z art. 247 § 1 pkt 3 w zw. z art. 219 Ordynacji podatkowej nieważność zaskarżonego postanowienia i poprzedzającego je postanowienia organu pierwszej instancji. Wnioskuje także o zasądzenie od DIS na rzecz Skarżących kosztów postępowania, wraz z kosztami zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.
15. Zażalenie
Burmistrz Miasta i Gminy K. postanowieniem z dnia 20 września 2010 r. (doręczonym pełnomocnikowi – AZ doradcy podatkowemu w dniu 23 września 2010 r.), wpłatę w kwocie 800 zł, dokonaną przez AZ podatnika podatku od nieruchomości, na poczet III raty podatku od nieruchomości za 2009 r., zarachował na poczet I raty podatku od nieruchomości za 2008 r.
Proszę złożyć zażalenie, działając jako pełnomocnik - doradca podatkowy.
Rozwiązanie: (do SKO w ... )
Zażalenie
Podstawa prawna formalna: art. 236 § 1 oraz art. 220 § 2 i art. 223 § 1 w zw. z art. 239 Ordynacji podatkowej
Podstawa prawna materialna: art. 62 § 1 i § 3 Ordynacji podatkowej
składam zażalenie na postanowienie Burmistrza Miasta i gminy k. z dnia 20 września 2010 r. (nr ...)
Wnioskuje o uchylenie tego postanowienia w całści z powodu naruszenia przepisów prawa przez błedną wykładnie i niewłaściwe zastosowanie ...
16. Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
Decyzją z dnia 12 lipca 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków Stare Miasto określił HH zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiąc czerwiec 2008 r. w kwocie 32 000 zł.
Organ podatkowy pierwszej instancji w decyzji zajął stanowisko, że HH zaniżył podatek należny za czerwiec 2008 r. Z ustaleń dokonanych w trakcie postępowania podatkowego wynikało, że HH w 2004 r. kupił grunty rolne o powierzchni 1 ha z zamiarem wybudowania siedliska. W związku ze zmianą w 2005 r. planu zagospodarowania przestrzennego zakupiony grunt mógł być podzielony na działki budowlane, czego też dokonano, dzieląc nieruchomość na 20 działek po 5 arów każda. W czerwcu 2008 r. HH sprzedał 5 działek i zamierza jeszcze dokonać sprzedaży dalszych działek, pozostawiając sobie do zabudowy 6 działek. HH nie prowadzi działalności gospodarczej.
Organ podatkowy uznał, że HH jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu czynności sprzedaży działek. Okoliczność podziału nieruchomości na działki wskazuje, że powzięto zamiar sprzedaży działek w sposób częstotliwy. Sprzedaż działek oraz kolejne transakcje sprzedaży będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług (dostawa gruntów).
Od powyższej decyzji HH złożył odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej, twierdząc, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie prowadzi działalności gospodarczej, a działki budowlane sprzedał z majątku osobistego.
Decyzją z dnia 10 listopada 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Decyzja została doręczona pełnomocnikowi HH – doradcy podatkowemu w dniu 17listopada 2010 r.
Zdaniem organu podatkowego pierwszej i drugiej instancji z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że grunt jest towarem, którego sprzedaż, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a sprzedaż działek w okolicznościach faktycznych sprawy podlega opodatkowaniu, gdyż nosi znamiona zaplanowanych działań, co wyczerpuje zakwalifikowanie czynności jako prowadzonej działalności zarobkowej i gospodarczej.
Proszę sporządzić skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego, działając jako pełnomocnik – doradca podatkowy.
Rozwiązanie: (do WSA za pośred. DIS)
Wartość przedmiotu zaskarżenia: 32k zł
Skarga
Podstawa prawna formalna: Art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 art. 50 § 1 art. 51 art. 52 § 1 art. 53 § 1 art. 54 § 1PPSA
Podstawa prawna materialna:
1)Art. 15 ust. 1 i 2 oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r w sprawie wspólnego systmu podatku od wartości dodanej.
2) Art. 210 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej
Składam skargę na decyzję DIS w krakowie z dnia ... utrzymującą w mocy decyzję NUS ... z dnia ... określającą HH zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za czerwiec 2008 r. w kwocie 32k zł. Ww. decyzje został wydane z naruszeniem prawa. Wnoszę o uchylenie w całośći decyzji DIS w .... z dnia ... oraz decyzji organi I instancji. Wnosze o zasądzenie kosztów postępowania, wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.
W postępowaniu podatkowym w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. stroną była spółka z ograniczoną odpowiedzialnością „X”. W trakcie tego postępowania organ podatkowy pierwszej instancji, to jest Naczelnik Urzędu Skarbowego w Y, wezwał stronę, to jest spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością „X”, do okazania ewidencji środków trwałych, w celu przeprowadzenia oględzin na okoliczność sposobu jej prowadzenia. Wezwanie skierowane zostało do spółki „X”, zawierało też pouczenie dla spółki „X” o skutkach prawnych jego niewykonania, w postaci możliwości ukarania karą porządkową na podstawie art. 262 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.). Spółka „X”, pomimo prawidłowego doręczenia jej wyżej wymienionego wezwania, nie przedstawiła organowi podatkowemu pierwszej instancji żądanej ewidencji środków trwałych. Wobec powyższego, powołując się na art. 262 § 1 pkt 2 i art. 262 § 5 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy pierwszej instancji, to jest Naczelnik Urzędu Skarbowego w Y, wydał w dniu 4 października 2010 r. postanowienie, w którym ukarał karą porządkową w kwocie 1 000 zł występującego w postępowaniu podatkowym pełnomocnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „X” w osobie doradcy podatkowego Z; postanowienie to zostało doręczone wymienionemu pełnomocnikowi w dniu 11 października 2010 r. Z uzasadnienia postanowienia wynika, że karą porządkową ukarany został pełnomocnik będącej stroną spółki kapitałowej, ponieważ to on, jako pełnomocnik właśnie, powinien przedstawić organowi podatkowemu żądaną ewidencję środków trwałych.
Proszę sporządzić zażalenie na wyżej wymienione postanowienie.
Rozwiązanie: (Do DIS za pośred. NUS)
Rozwiązanie: (Do DIS za pośred. NUS)
Zażalenie
Podstawa prawna formalna: Art. 236 i art. 262 § 5 Ordynacji podatkowej
Podstawa prawna materialna: Art. 262 § 1 pkt 2, art. 262 § 5
Wnoszę o uchylenie postanowienia z dnia ... o ukaranie mnie karą porządkową. Postanowienie rażąco narusza ... wnoszę więc o jego uchylenie bądź stwierdzenie jego nieważności.
18. Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego
W postępowaniu podatkowym, dotyczącym wymiaru zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok podatkowy 2008, stroną był podatnik X reprezentowany przez pełnomocnika w osobie doradcy podatkowego Y. W aktach sprawy podatkowej znajdowało się pełnomocnictwo udzielone przez podatnika X doradcy podatkowemu Y do występowania we wskazanej sprawie podatkowej o określenie wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. W dniu 4 października 2010 r. organ podatkowy wydał decyzję o określeniu wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r., która, wobec niezłożenia środka odwoławczego, stała się decyzją ostateczną.
W dniu 3 listopada 2010 r. podatnik X złożył wniosek o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego decyzją ostateczną z dnia 4 października 2010 r., powołując się na podstawę wznowienia opisaną w art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.). Pracownik organu podatkowego, do którego wpłynął wniosek o wznowienie postępowania podatkowego, sporządził kserokopie pełnomocnictwa udzielonego przez podatnika X doradcy podatkowemu Y w sprawie o określenie wysokości zobowiązania podatkowego za 2008 r., poświadczył ten odpis i załączył go do sprawy w przedmiocie wznowienia postępowania podatkowego zakończonego ostateczną decyzją z dnia 4 października 2010 r. Następnie, w dniu 6 grudnia 2010 r., powołując się na art. 243 § 3 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy wydał decyzję o odmowie wznowienia postępowania podatkowego. Decyzja ta została doręczona doradcy podatkowemu Y w dniu 13 grudnia 2010 r. W dniu 30 grudnia 2010 r., podatnik X złożył odwołanie od tej decyzji do Dyrektora Izby Skarbowej. W dniu 7 stycznia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej, powołując się na art. 228 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania.
W uzasadnieniu postanowienia wyjaśnił, że decyzja została doręczona pełnomocnikowi podatnika X, czyli doradcy podatkowemu Y, w dniu 13 grudnia 2010 r., natomiast odwołanie od tej decyzji zostało wniesione przez podatnika X w dniu 30 grudnia 2010 r., czyli z przekroczeniem 14 dniowego terminu, o którym mowa w art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej, który upłynął w dniu 27 grudnia 2010 r. Decyzja została wprawdzie doręczona również podatnikowi, ale wobec doręczenia jej pełnomocnikowi podatnika, doręczenie zrealizowane wobec podatnika nie ma znaczenia prawnego.
Sporządź skargę na wyżej wymienione postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Rozwiązanie: (do WSA za pośred. DIS)
Wpis stały 200 zł
Rozwiązanie: (do WSA za pośred. DIS)
Wpis stały 200 zł
Skarga
Podstawa prawna formalna: art. 3 § 1 i § 2 pkt. 2, art. 50 § 1, art. 51, art. 52 § 1 art. 53 § 1 i art. 54 § 1 PPSA
Podstawa prawna materialna:
1) Art. 228 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej
2) Art. 122, art. 187 i art. 191 Ordynacji podatkowej
Składam skargę na postanowienie DIS w ... z dnia ... stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania .... od decyzji ... o odmowie wznowienia postępowania podatkowego. Wnoszę o uchylenie w całości postanowienia DIS ...z dnia ... zasądzenie kosztów postępowania, wraz z kosztami zastępstwa procesowego, według norm prawem przewidzianych.
19. Zażalenie na postanowienie
W dniu 4 października 2010 r. organ podatkowy pierwszej instancji, w postaci Naczelnika Urzędu Skarbowego w X, wydał w stosunku do podatnika Y decyzję o zabezpieczeniu wykonania zobowiązania podatkowego za 2008 r. w przybliżonej kwocie 100 000 zł. Decyzja ta, wobec jej nie zaskarżenia, stała się ostateczna.
W dniu 20 października 2010 r. podatnik Y, zastępowany przez ustanowionego pełnomocnika w osobie doradcy podatkowego Z, wystąpił do wyżej wymienionego organu podatkowego pierwszej instancji o wykonanie decyzji z dnia 4 października 2010 r. poprzez przyjęcie zabezpieczenia w formie gwarancji bankowej opiewającej na kwotę 100 000 zł, udzielonej przez Bank W., na podstawie art. 33 d § 2 pkt 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.). Postanowieniem z dnia 29 października 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w X, wydanym na podstawie art. 33 g Ordynacji podatkowej, odmówił przyjęcia zabezpieczenia w formie gwarancji bankowej udzielonej przez Bank W. W uzasadnieniu postanowienia organ podatkowy wyjaśnił, że jego zdaniem, skuteczniejszym zabezpieczeniem wykonania zobowiązania podatkowego podatnika Y byłoby przeprowadzenie w tym zakresie postępowania zabezpieczającego w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, a ponadto: Bank W, który udzielił w sprawie gwarancji bankowej znajduje się poza zakresem właściwości miejscowej działania Naczelnika Urzędu Skarbowego w X, co znacznie utrudnić może ewentualną realizację udzielonej gwarancji.
Sporządzić zażalenie na wyżej wymienione postanowienie.
Rozwiązanie: (do DIS za pośred. NUS)
Rozwiązanie: (do DIS za pośred. NUS)
Zażalenie
Podstawa prawna formalna: Art. 33g, art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 oraz art. 220 §
2 i art. 223 § 1 w zw. z art. 239 Ordynacji podatkowej
Podstawa prawna materialna: Art. 33d § 2 i § 4 oraz art. 33f § 1 Ord. Pod.
Składam zażalenie na postanowienie NUS w ... z dnia ... o odmowie przyjęcia zabezpieczenia w formie gwarancji bankowej udzielonej przez bank W. Wnioskuje o uchylenie tego postanowienia w całości z powodu naruszenia ... przez niewłaściwe zastosowanie.
Podstawa prawna materialna: Art. 33d § 2 i § 4 oraz art. 33f § 1 Ord. Pod.
Składam zażalenie na postanowienie NUS w ... z dnia ... o odmowie przyjęcia zabezpieczenia w formie gwarancji bankowej udzielonej przez bank W. Wnioskuje o uchylenie tego postanowienia w całości z powodu naruszenia ... przez niewłaściwe zastosowanie.
20. Odwołanie od decyzji
W toku postępowania podatkowego organ podatkowy pierwszej instancji ustalił stan faktyczny, z którego w sposób niewątpliwy wynikało, że prezes spółki kapitałowej „X” jest od 30 lat bliskim znajomym prezesa spółki kapitałowej „Y”; obydwaj prezesi często się spotykają, w trakcie tych spotkań omawiają i planują działalność prowadzonych przez siebie niezależnych formalnie podmiotów. Zdaniem organu podatkowego - w postaci Naczelnika Urzędu Skarbowego w G., stosunki towarzyskie łączące kierujących spółkami prezesów zarządów spółek „X” oraz „Y” miały wpływ na ceny w transakcjach dokonywanych w roku podatkowym 2009 pomiędzy tymi spółkami. Wobec powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. wydał w stosunku do spółki kapitałowej „X” decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2009 r., w której oszacował dochody spółki kapitałowej „X” na podstawie art. 11 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.).
Sporządzić odwołanie od wyżej wymienionej decyzji do podatkowego organu odwoławczego.
Rozwiązanie: (Do DIS za pośredn. NUS)
Rozwiązanie: (Do DIS za pośredn. NUS)
Odwołanie
Podstawa prawna formalna: Art. 127, art. 220 i art. 223, § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej
Podstawa prawna materialna:
1) Art. 11 ust. 4 i ust. 5 ustawy z ... o podatku dochodowym od OP
2) Art. 11 ust. 1 i art. 11 ust. 2 ustawy z ... o podatku dochodowym od OP
3) Art. 122, art. 187 § 1, art. 191 ustawy Ordynacji podatkowa.
Składam odwołanie od decyzji NUS w ... z dnia ... nr ... w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2009 określającej spółce ... zobowiązanie podatkowe w wysokości .... czyli wyżej od zadeklarowanej o ... Ww. decyzja została wydana z naruszeniem przepisów prawa . W związku z powyższym wnosze o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania w sprawie.
21. Odwołanie od decyzji
Podmioty krajowe, w postaci spółek z ograniczoną odpowiedzialnością: „X”, „Y”, „Z” tworzą Podatkową Grupę Kapitałową „A”, zgodnie z art. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.). W toku postępowania podatkowego wszczętego i prowadzonego w stosunku do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „X” w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. ustalił stan faktyczny, z którego niewątpliwie wynikało, że spółka z ograniczoną odpowiedzialnością „X” posiada bezpośredni 95 % udział w kapitale zakładowym spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „Y” oraz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „Z”, a wymienione powiązania kapitałowe tych podmiotów mają istotny wpływ na ceny przeprowadzanych pomiędzy nimi transakcji.
Wobec powyższego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. wydał w stosunku do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „X” decyzję o określeniu wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2009 r., w której oszacował dochód spółki „X” na podstawie art. 11 ust. 4 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Sporządź odwołanie od wyżej wymienionej decyzji.
Rozwiązanie: (Do DIS za pośred. NUS)
Podstawa prawna formalna: art. 127, art. 220 i art. 223 § 1 i § 2 pkt. 1 Ordynacji podatkowej.
Podstawa prawna materialna: Art. 11 ust. 4 w zw. z ust. 8 ustawy o PDOP
Składam odwołanie od decyzji Naczelnika Urzedu Skarbowego w ... z dnia ... w sprawie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za 2009 r. Ww. decyzja została wydana z naruszeniem przepisów prawa ... przez niewłaściwe zastosowanie. W związku z powyższym wnoszę o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania w sprawie.
Rozwiązanie: (Do DIS za pośred. NUS)
Podstawa prawna formalna: art. 127, art. 220 i art. 223 § 1 i § 2 pkt. 1 Ordynacji podatkowej.
Podstawa prawna materialna: Art. 11 ust. 4 w zw. z ust. 8 ustawy o PDOP
Składam odwołanie od decyzji Naczelnika Urzedu Skarbowego w ... z dnia ... w sprawie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za 2009 r. Ww. decyzja została wydana z naruszeniem przepisów prawa ... przez niewłaściwe zastosowanie. W związku z powyższym wnoszę o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania w sprawie.
22. Odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji
Agencja Ochrony X Sp. z.o.o. z siedzibą w Y. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie ochrony osób i mienia, usług monitoringu oraz konwojowania. Przeprowadzona w spółce kontrola podatkowa wykazała nieprawidłowości w zakresie ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w prowadzonych przez spółkę księgach handlowych. Polegały one na tym, że wynagrodzenia wypłacane niektórym pracownikom nie były wykazywane w tych księgach, a nadto spółka, jako płatnik, nie pobrała i nie odprowadziła zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych należny od wypłaconych wynagrodzeń oraz składek na ubezpieczenie społeczne. Wydając decyzję o odpowiedzialności podatkowej spółki za niepobrany i nieodprowadzony podatek od wynagrodzeń wypłaconych zatrudnionym przez spółkę pracownikom, organ podatkowy pierwszej instancji ustaleń w podanym wyżej zakresie dokonał wyłącznie na podstawie zeznań, przesłuchanych w charakterze świadków pracowników spółki, którym wypłacono przedmiotowe wynagrodzenia. Ustalenia te dotyczyły też kwot wynagrodzeń, których wysokość obliczono „ubruttowiając” zeznane przez pracowników kwoty wypłaconych im „do ręki” wynagrodzeń.
Sporządź odwołanie od decyzji organu podatkowego pierwszej instancji.
Rozwiązanie: (Do DIS za pośred. NUS)
Rozwiązanie: (Do DIS za pośred. NUS)
Odwołowanie
Podstawa prawna formalna: Art. 127, art. 220 i art. 223 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej
Podstawa prawna materialna: Art. 122, art. 180, art. 187 § 1 oraz 191 w zw. z art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej.
Składam odwołanie od decyzji NUS w ... z dnia ... w sprawie odpowiedzialności podatkowej "Agencji Ochrony X" Sp.z.o.o za niepobrany i nieodprowadzony podatek od wynagrodzeń wypłaconych zatrudnonym przez spółkę pracownikom w 2009 r. WW. decyzjia została wydana z naruszeniem przepisów prawa, a mianowicie z naruszeniem .... poprzez nieustalenie i w konsekwencji nieuwględnienie istotnych dla roztzrygnięcia okoliczności faktycznych. Wnoszę o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania w sprawie.
23. Skarga o wznowienie postępowania sądowego
W następstwie skargi kasacyjnej wniesionej przez Dyrektora Izby Skarbowej, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok sądu administracyjnego pierwszej instancji oraz oddalił skargę podatnika. W swym wyroku NSA dokonał oceny prawnej uprawnienia podatnika do oprocentowania nadpłaty w części przypadającej na nienależnie uiszczone odsetki za zwłokę od należności podatkowej, w oparciu o art. 71 § 1 pkt 1 i art. 77 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, według stanu prawnego obowiązującego do dnia 4 czerwca 2001 r. Sąd uznał, że oprocentowanie takie nie przysługuje, bowiem w stanie prawnym obowiązującym we wskazanym okresie brak było podstawy prawnej do zwrotu oprocentowania od nienależnie uiszczonych odsetek.
Wskazane przepisy zostały następnie uznane za niezgodne z Konstytucją RP przez Trybunał Konstytucyjny.
Proszę sporządzić skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego.
Rozwiązanie: (do NSA)
Strona przeciwna:
Dyrektor Izby Skarbowej w ...
ul ...
kod ...
Wartość przedmiotu zaskarżenia XXX zł
Rozwiązanie: (do NSA)
Strona przeciwna:
Dyrektor Izby Skarbowej w ...
ul ...
kod ...
Wartość przedmiotu zaskarżenia XXX zł
Skarga
o wznowienie postępowania
Podstawa prawna formalna: art. 272 § 1 oraz art. 275 i art. 277 PPSA
składam skarge o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem NSA z dnia ... uchylającym wyrok sądu administracyjnego pierwszej instancji oraz oddalający skargę skarżącego podatnika - z tego powodu, że Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgoności z Konstytucją aktu normatywnego, na podstawie któego zostało wydane powyższe orzeczenie NSA. Wnoszę o wznowienie postępowania zakończonego powyższym wyorokiem oraz o jego zmianę i oddalenie skargi kasacyjnej wniesionej przez Dyrektora Izby Skarbowej w ... . Wnoszę o zasądzenie od Dyrektora Izby Skarbowej w ... na rzecz Skarżącego kosztów postępowania, wraz z kosztami zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
24. Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego
Podatnik, prowadzący działalność gospodarczą, wystąpił do organu podatkowego pierwszej instancji o umorzenie zaległości podatkowych z tytułu podatku dochodowego, w ramach pomocy na zatrudnienie. Wskazany organ podatkowy odmówił udzielenia ulgi podatkowej, motywując to brakiem przesłanek do umorzenia zaległości podatkowych, przewidzianych w art. 67 a Ordynacji podatkowej.
Analogiczne stanowisko zajął podatkowy organ odwoławczy, stwierdzając, że w wypadku wniosku podatnika, prowadzącego działalność gospodarczą, o udzielenie ulgi podatkowej, ma zastosowanie zarówno art. 67 b jak też art. 67 a Ordynacji podatkowej, a więc i przesłanki ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego, a nie tylko pierwszy z wymienionych przepisów.
Sporządź skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
Rozwiązanie: (do WSA za pośred. DIS)
Wpis stał 500 zł
Rozwiązanie: (do WSA za pośred. DIS)
Wpis stał 500 zł
Skarga
Podstawa prawna formalna: art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 , art. 50 § 1, art. 51, art. 52 § 1, art. 53 § 1, art. 54 § 1 PPSA
Podstawa prawna materialna:
1) Art. 67a i 67b Ordynacji podatkowej
2) Art. 169 § 1 i 123 § 1 Ordynacji podatkowej
3 Art. 120, art. 121, art. 122, art. 187 i art. 191 Ordynacji podatkowej
4) Art. 124 i art. 210 § 1 pkt 4 i 6 oraz art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej
składam skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia ... utrzymującą w mocy decyzję NUS ... z dnia ... odmawiającą umorzenia Skarżacemu zaległości podatkowych z tytułu podatku dochodowego, w ramach pomocy na zatrudnienie. Wnoszę o uchylenie w całości decyzji DIS w .... z dnia .... oraz decyzji organu I instancji. Wnoszę o zasądznie kosztów postępowania, wraz z kosztami zastępstwa procesowego, według norm prawem przewidzianych
25. Odwołanie od decyzji
Podatnik jest kawalerem. Zamieszkuje w domu jednorodzinnym razem ze swą córką oraz jej matką. W rocznym zeznaniu podatnik zawarł wniosek o opodatkowanie jego dochodów na zasadach przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci, wywodząc swoje żądanie z brzmienia definicji osoby samotnie wychowujących dzieci, zawartej w art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wniosek podatnika nie został uwzględniony przez organ podatkowy pierwszej instancji, gdyż uznano, że w rzeczywistości to podatnik wychowuje córkę wspólnie z jej matką, a więc nie samotnie.
Przygotuj odwołanie od decyzji organu podatkowego pierwszej instancji.
Rozwiązanie: (Do DIS za pośred. NUS)
Rozwiązanie: (Do DIS za pośred. NUS)
Odwołanie
Podstawa prawna formalna: art. 127, art. 220 i art. 223 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej
Podstawa prawna materialna: Art. 6 ust. 5 i ust . 4 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych.
Wnosze odwołanie od decyzji NUS w ... z dnia ... określającego wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym OF za 2010 r. Zaskarżonej decyzji i postanowieniu zarzucam naruszenie przepisów ... poprzez niezastosowanie z powodu nieuznania podatnika za "osobe saotnie wychowyjącą dziecko". Wnoszę o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania w sprawie.
26. Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego
Podatnik, zatrudniony w spółce X, twierdzi, że otrzymał darowiznę od wspólników tej spółki w postaci kwoty pieniężnej. Powołuje się na treść pisma, które on i pozostali pracownicy spółki otrzymali od osób fizycznych, będących głównymi udziałowcami spółki X. Z pisma tego wynika, że wypłata świadczenia nastąpiła ze środków stanowiących ich własność a nie własność pracodawcy podatnika (spółki X). Jako przyczynę wypłaty kwoty pieniężnej podatnikowi oraz innym pracownikom spółki X, wspólnicy podali dotychczasowy wkład ich pracy oraz przyczynienie się do sukcesu rynkowego spółki. Świadczenie to ma stanowić także zachętę do dalszego zaangażowania podatnika w proces integracji spółki.
Podatnik uznał otrzymane świadczenie pieniężne za darowiznę i jako takie zgłosił do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.
Takiej oceny charakteru otrzymanego przez podatnika świadczenia za pośrednictwem zatrudniającej go spółki nie podzieliły organy podatkowe, stwierdzając, że świadczenie pieniężne uzyskane przez podatnika stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przygotuj skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego w tej sprawie.
27. Skarga kasacyjna
Dyrektor Izby Skarbowej w M. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności płatnika, notariusza, z tytułu niepobranego i niewpłaconego podatku od spadków i darowizn od umowy zniesienia współwłasności prawa użytkowania wieczystego oraz określenia wysokości tego podatku. Przed notariuszem w dniu 20 grudnia 2005 roku zawarto w formie aktu notarialnego umowę zmiany umowy spółki cywilnej i zniesienia wspólności prawa użytkowania wieczystego. W umowie tej dotychczasowi wspólnicy spółki cywilnej, Jacek B. i Marek O., zmienili umowę na nowo określając wniesione do spółki wkłady. Przed zmianą, prawo użytkowania wieczystego przysługiwało wspólnikom na prawach współwłasności łącznej 6 działek, o równych powierzchniach oraz takich samych wartościach rynkowych. W wyniku podziału zniesiono wspólność w ten sposób, że Jacek B. nabył w całości prawo użytkowania wieczystego działek 1-3 oraz Marek O. nabył w całości prawo użytkowania wieczystego działek 4-6. Dyrektor Izby Skarbowej, wydając decyzję, przyjął stanowisko, że umową znoszącą wspólność użytkowania wieczystego Jacek B. nabył ponad swój udział ½ w prawie użytkowania wieczystego działek 1-3, a Marek O. nabył ponad swój udział ½ w prawie użytkowania wieczystego działek 4-6. Organ uznał, że w sprawie nastąpiło przekroczenie wartości we współwłasności stanowiące podstawę opodatkowania w świetle art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 roku, Nr 16 poz. 89 ze zm.). Płatnik z kolei nie zgadzając się ze stanowiskiem organów podatkowych uznał, że dotychczasowi wspólnicy nie osiągnęli nadwyżki ponad wartość dotychczasowych udziałów o czym mowa w art. 7 ust. 6 ustawy podatkowej. WSA skargę na opisaną powyżej decyzję Dyrektora Izby Skarbowej oddalił, podzielając argumentację organów podatkowych. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczono stronie skarżącej w dniu 11 stycznia 2008 toku.
Proszę sporządzić skargę kasacyjną do NSA od tego wyroku, w szczególności uwzględniając normy art. 1 ust. 1 pkt 4, art. 7 ust. 6, oraz art. 18 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 1997 roku, Nr 16 poz. 89 ze zm.). Konstruując skargę kasacyjną, proszę uwzględnić zarówno wymogi formalne przewidziane dla pisma w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz wymogi materialne przypisane tylko skardze kasacyjnej, jak również termin oraz tryb wnoszenia skargi kasacyjnej.
28. Zażalenie na postanowienie
W dniu 15 listopada 2010 roku, Jan M. syn Janiny M., działając jako jej pełnomocnik na podstawie pełnomocnictwa ogólnego, wniósł w siedzibie WSA skargę na decyzję SKO wydaną wobec Janiny M. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2008 rok. Do skargi dołączono pełnomocnictwo oraz wniosek o przyznanie podatnikowi – Janinie M. prawa pomocy w zakresie zwolnienia od wpisu od skargi, podpisany przez pełnomocnika. Z uwagi na okoliczność, że wniosek nie był złożony na urzędowym formularzu, przewodniczący wydziału działając na podstawie art. 49 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 roku Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej u.p.p.s.a. w związku z art. 252 § 2 tej ustawy, wezwał pełnomocnika do złożenia przez stronę wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu, według ustalonego wzoru. W następstwie tego, Jan M. jako pełnomocnik Janiny M. uzupełnił wskazany powyżej brak poprzez wypełnienie, podpisanie oraz złożenie w siedzibie WSA dokumentu formularza, z zachowaniem ustawowego terminu. WSA postanowieniem z dnia 11 stycznia 2011 roku, pozostawił wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania, wskazując jako podstawę art. 49 § 2 u.p.p.s.a. oraz argumentując, że strona nie uzupełniła, mimo wezwania, wniosku o przyznanie prawa pomocy, gdyż urzędowy formularz wniosku został podpisany przez pełnomocnika, a nie bezpośrednio przez stronę. Odpis postanowienia został doręczony pełnomocnikowi w dniu 31 stycznia 2011 roku.
Proszę sporządzić zażalenie na postanowienie WSA z dnia 11 stycznia 2011 roku, z uwzględnieniem trybu wnoszenia tego pisma w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ustawowych elementów konstrukcyjnych zażalenia jako pisma w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz terminu, w jakim to pismo powinno zostać wniesione. Jednocześnie proszę odnieść się do kwestii zasadności argumentacji WSA w zakresie wypełnienia oraz podpisania urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy przez pełnomocnika strony.
29. Skarga kasacyjna
W dniu 24 października 2005 roku Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w M. wydał decyzję ustalającą Markowi B. zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za 2000 rok od dochodów nieznajdującąch pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w kwocie X. W wyniku przeprowadzenia postępowania odwoławczego, Dyrektor Izby Skarbowej w P. w dniu 21 kwietnia 2008 roku uchylił decyzję organu pierwszej instancji oraz wydał na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zm.) decyzję ustalającą podatnikowi zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w kwocie Y.
WSA w wyniku sądowej kontroli decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w P. stwierdził jej nieważność na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 u.p.p.s.a. w związku z art. 247 § 2 Ordynacji podatkowej. Argumentował, że orzekanie przez organ drugiej instancji nie mogło nastąpić z uwagi na upływ terminu przedawnienia zawartego w art. 68 § 4 Ordynacji podatkowej.
Uwzględniając art.47 § 1, art.21 § 1 pkt2, 68 § 4 art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz aktualne orzecznictwo, proszę w imieniu Dyrektora Izby Skarbowej w P. sporządzić skargę kasacyjną do NSA i odnieść się w niej merytorycznie do stanowiska WSA. Jednocześnie proszę uwzględnić wymogi konstrukcyjne skargi kasacyjnej, to jest wymogi formalne tego środka zaskarżenia jako pisma w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz wymogi materialne właściwe jedynie dla skargi kasacyjnej, jak również zwrócić uwagę na tryb i termin wnoszenia skargi kasacyjnej do NSA.
30. Skarg kasacyjna
Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Skarbowego wydaną wobec podatnika Michała M. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 rok. Podatnik w 2008 roku był wspólnikiem spółki jawnej wraz z inną osobą fizyczną. Przedmiotem działalności spółki było zarządzanie innymi przedsiębiorstwami, z którymi Michał M. nie pozostawał w 2008 roku w stosunku pracy ani w spółdzielczym stosunku pracy. Organy podatkowe zakwestionowały prawidłowość opodatkowania przychodów Michała M, jako wspólnika spółki jawnej, na zasadach art. 30c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zm.). Sąd pierwszej instancji uwzględnił skargę podatnika na opisaną powyżej decyzję. Powołał się na art. 22 § 1 i art. 8 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 roku Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) i stwierdził, że umowy o zarządzanie przedsiębiorstwami zawierała spółka jawna, której wspólnikiem był podatnik, a nie sam podatnik. Wobec tego wynagrodzenie za wykonanie usługi przez spółkę stanowiło przychód spółki, a nie konkretnego wspólnika. Wynagrodzenie wspólnika było wypłacane z zysku spółki osobowej, niemającej osobowości prawnej, co uchylało je spod działania art. 13 pkt 9 ustawy podatkowej oraz oznaczało, że miał zastosowanie art. 5 b ust. 2 ustawy, gdyż przychody podatnika były przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej. To z kolei dawało na zasadzie art. 9 a ust. 2 ustawy podatkowej na prawo wyboru sposobu opodatkowania stosownie do art. 30 c ustawy. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczono stronom w dniu 15 listopada 2010 roku.
Proszę w imieniu Dyrektora Izby Skarbowej sporządzić skargę kasacyjną, z uwzględnieniem terminu oraz trybu jej wniesienia, wymogów formalnych i materialnych tego pisma w postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Jednocześnie proszę merytorycznie odnieść się do stanowiska sądu pierwszej instancji opisanego w treści zadania.
31. Skarga kasacyjna
Spółka akcyjna Z. w 2010 roku dokonała podwyższenia kapitału akcyjnego wraz z emisją nowych akcji z zamiarem wprowadzenia ich na GP (Giełda Pap. Wartościowych). Wszystkie wydatki z tym związane, to jest opłaty notarialne, sądowe, za publikację, podatek od czynności cywilnoprawnych jak również wydatki związane z przygotowaniem prospektu emisyjnego, poszukiwaniem inwestorów, obsługą prawną, doradztwem finansowym, koordynowaniem i raportowaniem o przebiegu procesu oferty, rozliczeniem oferty publicznej, usługami marketingowymi itp., zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów 2010 roku. Organy podatkowe w wyniku przeprowadzenia kontroli w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za 2010 rok zakwestionowały zaliczenie do kosztów podatkowych wydatków związanych z emisją akcji, wskazując na art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 ze zm.). Argumentowały, że skoro do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, to wydatków z tym związanych nie można traktować w kategoriach kosztów uzyskania przychodów. Wojewódzki Sąd Administracyjny skargę spółki oddalił i podzielił argumentację organów podatkowych.
Proszę, w imieniu spółki, na tle opisanego powyżej stanu faktycznego, sporządzić skargę kasacyjną do NSA, uwzględniając art. 15 ust. 1, art. 7 ust. 2, art. 7 ust.3 pkt 1 i 3 oraz art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 ze zm.). Jednocześnie proszę uwzględnić wymogi konstrukcyjne skargi kasacyjnej, to jest wymogi formalne tego środka zaskarżenia jako pisma w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz wymogi materialne właściwe jedynie dla skargi kasacyjnej, jak również zwrócić uwagę na tryb i termin wnoszenia skargi kasacyjnej do NSA.
32. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania sądowego
Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 19 maja 2010 r., działając na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a."), zawiesił postępowanie w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji, do czasu rozstrzygnięcia przez Naczelny Sąd Administracyjny sprawy. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że z udziałem skarżącego toczy się inne postępowanie sądowoadministracyjne, dotyczące tej samej decyzji, orzekającej o odpowiedzialności podatkowej członka zarządu, za zaległości podatkowe Spółki z o.o. z tytułu podatku od towarów i usług za marzec 2005 r. wraz z odsetkami za zwłokę. W postępowaniu tym Sąd wyrokiem oddalił skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, wymienionej powyżej decyzji w przedmiocie odpowiedzialności osoby trzeciej. Orzeczenie to zostało zaskarżone skargą kasacyjną, która to oczekuje na rozpoznanie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Sąd pierwszej instancji uznał zatem, że skoro nie jest uzasadnione paralelne prowadzenie dwóch postępowań sądowych – w sprawach oceny legalności obu nadzwyczajnych trybów weryfikacji decyzji, tj. wznowieniowego oraz z wniosku o stwierdzenie nieważności tego orzeczenia, to należało postępowanie dotyczące stwierdzenia nieważności zawiesić, albowiem rozstrzygnięcie tej sprawy zależy bez wątpienia od wyniku toczącego się postępowania sądowoadministracyjnego przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Sporządź zażalenie na postanowienie.
33. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania sądowego
A.B. reprezentowany przez doradcę podatkowego złożył trzy skargi na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2001 r. oraz za styczeń i luty 2002 r. Skargi zawierały wnioski o zwrot kosztów postępowania sądowego. Wojewódzki Sąd Administracyjny, w sprawie ze skarg A. B. uchylił zaskarżone decyzje. Wyrok swym zakresem obejmował trzy decyzje, które zostały osobno zaskarżone, a następnie połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia. W punkcie trzecim wyroku, zasądził na rzecz A. B. kwotę odpowiadającą wysokości wpisów uiszczonych w trzech sprawach oraz wysokości minimalnego wynagrodzenia doradcy podatkowego należnego w jednej sprawie tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sporządź zażalenie na rozstrzygnięcie o kosztach postępowania.
34. Zażalenie na odmowę wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Wojewódzki Sąd Administracyjny w sprawie ze skargi A. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do lipca i za wrzesień 2006 r. postanowieniem odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Sąd nie uwzględnił wniosku, bowiem nie wskazano w nim okoliczności, które wskazywałyby na zaistnienie w sprawie przesłanek wstrzymania wykonania decyzji, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej P.p.s.a.). Ogólnikowe wskazanie na brak środków finansowych nie uzasadnia wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. WSA podniósł też, że skutki wykonania świadczenia pieniężnego są z natury rzeczy odwracalne. W toku postępowania sądowego skarżąca A.C. składała wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został przez Sąd uwzględniony.
Sporządź zażalenie na postanowienie o odmowie wstrzymania wykonania decyzji.
35. Zażalenie na odmowę wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem oddalił wniosek A. B. o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności spadkobierczyni za zaległości podatkowe spadkodawcy z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące od września do listopada 2005 r., marzec 2006 r. i miesiące od września do listopada 2007 r. W uzasadnieniu Sąd podał, że w skardze oraz piśmie uzupełniającym strona wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, wskazując, że zachodzi „niebezpieczeństwo narażenia jej na niepowetowane skutki". Skarżąca podała, że jest w podeszłym wieku, leczy się i oczekuje na wyniki postępowania o dział spadku i zniesienie współwłasności, co pozwoli na rozsądne obciążenie skarżącej zaległościami podatkowymi po spadkodawcy, tj. stosownie do jej udziału w masie spadkowej. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że wniosek nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż skarżąca nie podała konkretnie, w jaki sposób wykonanie kwestionowanej decyzji wpłynie na jej sytuację finansową, wskazując tylko ogólnikowo na "niebezpieczeństwo narażenia jej na niepowetowane skutki". Jednocześnie Sąd uznał, że kwestia działu spadku i zniesienia współwłasności nie ma znaczenia w niniejszym postępowaniu z wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji i nie może stanowić przesłanki, o której mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej zwanej "P.p.s.a."). W aktach tej sprawy znajduje się również wniosek strony o przyznanie prawa pomocy, na podstawie którego zwolniono stronę z kosztów sądowych.
Sporządź zażalenie na postanowienie o odmowie wstrzymania wykonania decyzji.
37. Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego
Dyrektor Izby Skarbowej w R., utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w R. w przedmiocie określenia zobowiązania Spółki z o. o. z R. w podatku dochodowym od osób prawnych za 2009 r. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że podatnik nie uwzględnił w przychodach do opodatkowania – przychodów z majątku nieruchomego położonego we Francji. W kosztach uzyskania przychodów spółka nie uwzględniła kwoty, związanej ze wspomnianymi przychodami, dotyczącej: - odpisów amortyzacyjnych, od wartości początkowej budynku powiększonej o wydatki na jego modernizację, - odpisów amortyzacyjnych (od wartości początkowej: basenu, klimatyzacji, łodzi wodnej powiększonej o wydatki na jej modernizację, wyposażenia obiektu); transportu mebli; wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości; kosztów pobytu pracownika we Francji w celu administrowania nieruchomością. Cele stałej, utrzymywanej we Francji placówki i przedsiębiorstwa podatnika nie są identyczne, ponieważ placówka firmy we Francji nie ma charakteru zakładu w rozumieniu art. 5 umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (podpisanej przez Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z Rządem Republiki Francuskiej w dniu 20.VI.1975r; Dz. U. z 1977r. Nr 1, poz. 5 ). Nabyta we Francji nieruchomość stanowi składnik majątku spółki, która wykorzystuje ją w prowadzonej przez siebie działalności i uzyskuje z tego tytułu przychody (np. z tytułu odpłatnego korzystania z nieruchomości przez osoby fizyczne), co determinuje pogląd organu, że do opodatkowania dochodu związanego z taką nieruchomością ma pierwszeństwo prawo państwa rezydencji. Wobec tego organ uwzględnił przy ustalaniu dochodu, ww. przychody oraz koszty związane z nieruchomością położoną we Francji.
Sporządź skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego od ww. decyzji.
38. Odwołanie od decyzji
Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. wydał decyzję, w której określił Fundacji wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2009 r. Organ podatkowy pierwszej instancji ustalił, że Fundacja objęła udziały w Spółce Mieszkaniowej S. Spółka z o. o. oraz zakupiła samochód terenowy. Strona wydatkowała na te zakupy dochód, zadeklarowany jako wolny od podatku na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Fundacja nie prowadzi działalności gospodarczej, a jej celem statutowym jest działalność naukowo-techniczna w dziedzinie geologii i stanowi ona wyłączny obszar jej działania. Podatnik twierdził, że wszelkie czynności podejmowane przez Fundację, w tym zakup udziałów oraz pojazdu, związane są z realizacją jej celów statutowych. W ocenie Naczelnika, zwolnienie z przywołanego przepisu nie ma zastosowania do dochodów przeznaczonych na inne cele niż wskazane w treści tego przepisu, a przepisy podatkowe nie przewidują zwolnienia dochodów przeznaczonych na prowadzenie działalności gospodarczej, czy zakup udziałów spółki prowadzącej działalność gospodarczą. Także zakup samochodu terenowego nie służy bezpośrednio celom określonym w ustawie.
Sporządź odwołanie od ww. decyzji.
39. Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego
Do Burmistrza Miasta Z. wpłynął wniosek Spółki E.W. S.A. o stwierdzenie nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości za 2008 r. W załączeniu przedłożono skorygowaną deklarację za 2008 r. i podniesiono, że grunty o pow. 43 ha w tym roku nie były związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, gdyż ze względów technicznych nie były i nie mogły być wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Na terenach tych Spółka planowała utworzenie i eksploatację składowiska odpadów paleniskowych, jednakże organy administracji odmówiły wydania decyzji koniecznej do prowadzenia składowiska, uznając że teren ten nie jest odpowiednio przystosowany do zamierzonej działalności gospodarczej. Brak odpowiednich decyzji, zdaniem podatnika, stanowił obiektywną przeszkodę uniemożliwiającą wykorzystanie składowiska do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Decyzją z dnia 14 lutego 2007 r. Burmistrz odmówił stwierdzenia nadpłaty w wymienionym podatku. W wyniku wniesionego przez Spółkę odwołania, SKO w W. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Organ w uzasadnieniu decyzji podniósł, że Spółka nie przedstawiła decyzji, z których wynikałoby, że nie mogła prowadzić działalności gospodarczej na wymienionych terenach. Na gruntach tych nie ma przeciwwskazań do prowadzenia działalności gospodarczej, a stan faktyczny nie ma charakteru trwałego. Zatem nie wystąpiły przesłanki względów technicznych uniemożliwiające prowadzenie działalności gospodarczej.
Sporządź skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego od ww. decyzji.
40. Projekt wniosku o interpretację prawa podatkowego
Podatnik przygotowuje uruchomienie działalności gospodarczej i zamierza nabyć nieruchomość (budynek) do celów prowadzenia tejże działalności. W związku z tym zamierza zadać właściwemu organowi pytanie: czy dla rozpoczęcia amortyzacji danego składnika majątku istotny jest moment ujęcia go w ewidencji środków trwałych, czy też moment oddania go do używania?
Sporządź projekt wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego.
41. Zażalenie na postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. postanowieniem z dnia 15 grudnia 2010 r. odmówił Spółce z o.o. P.Cz. z siedzibą w Z. przywrócenia terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że skarga Spółki na decyzję SKO w K. z dnia 28 września 2009 r., sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika, wpłynęła do WSA w K. w dniu 13 listopada 2007 r. Skarga została przekazana przez pracownika Sądu według właściwości do SKO w K. w dniu 14 listopada 2007 r. Pełnomocnik strony skarżącej został o tym poinformowany pismem z dnia 14 listopada 2007 r. W dniu 24 listopada 2007 r. pełnomocnik wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że skarga była prawidłowo skierowana do WSA w K., za pośrednictwem organu. Natomiast została przesłana bezpośrednio do Sądu w wyniku błędnego zaadresowania przesyłki przez pracownika kancelarii. Pełnomocnik nadmienił, że o tej okoliczności dowiedział się z pisma WSA z dnia 14 listopada 2007 r. Podniósł, że pracodawca wprawdzie odpowiada za działania pracownika, jednakże uchybienie terminu powstało na skutek omyłki pisarskiej, za którą to czynność skarżąca nie ponosi odpowiedzialności. Zaznaczył przy tym, że pracownik ten wielokrotnie wykonywał bezbłędnie czynność adresowania przesyłek. Zdaniem WSA, w doktrynie i judykaturze ugruntowany jest pogląd, że w przypadku, gdy strona jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, to skutki podejmowanych przez pełnomocnika działań obciążają stronę, tak więc ryzyko ujemnych skutków niestarannego zachowania się pełnomocnika ponosi mocodawca. Pełnomocnik - w ocenie Sądu – nie uwiarygodnił w uzasadnieniu żądania przywrócenia terminu swojej staranności oraz faktu, że przeszkoda była od niego niezależna.
Sporządź zażalenie do NSA na ww. postanowienie.
42. Wniosek o wznowienie postępowania podatkowego
Decyzją z dnia 16 czerwca 2005 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za określone miesiące 2003 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za wrzesień 2003 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z dnia 27 października 2005 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 22 maja 2007 r. sygn. akt SK 36/06 ( Dz. U. Nr 98. poz. 657) stwierdził, że art. 33b ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) jest niezgodny z art. 64 ust. 1 i 3 w zw. z art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 i art. 2 Konstytucji w zakresie, jakim pozbawia podatnika dokonującego przedpłaty rolnikowi ryczałtowemu za nabywane produkty rolne przed wystawieniem faktury VAT RR uprawnień przewidzianych w tym przepisie. Przepis, którego dotyczył powyższy wyrok, był podstawą prawną ostatecznej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej. W toku kontroli stwierdzono bowiem, że skarżący obniżył podatek należny wynikający z dokumentujących zakup pieczarek faktur RR, wystawionych dla rolników ryczałtowych. Ustalony przez organ stan faktyczny sprawy zakończonej wydaniem decyzji ostatecznej był tożsamy ze wskazanym przez Trybunał Konstytucyjny przy określaniu zakresu niekonstytucyjności art. 33b ust. 4 pkt 3 u.p.t.u. Organy podatkowe kwestionowały prawo podatnika do zwiększenia podatku naliczonego z uwagi na niedopełnienie wymogu wpisania numeru i daty faktury w sytuacji, gdy obiektywnie spełnienie tego wymogu było niemożliwe. Bowiem zapłata za nabyte produkty rolne nastąpiła przed wystawieniem faktury.
Sporządź wniosek o wznowienie postępowania zakończonego powyższą decyzją. Przy czym wyrok został ogłoszony w dniu 4 czerwca 2007 r.
43. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego
Decyzją Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie określił skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc lipiec 2004 r. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że podatnik na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 86 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej ustawy o VAT) nie mógł odliczyć podatku naliczonego od zakupionego paliwa, mimo że w poprzednim stanie prawnym przed wejściem Polski do Unii Europejskie podatnik miał takie prawo.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Warszawie, określającą wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc lipiec 2004 r. Od decyzji tej skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł podatnik zarzucając naruszenie art. 88 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 86 ust. 3 i 5 ustawy o VAT.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalając skargę strony na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Warszawie, określającą wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiąc lipiec 2004 r. uznał, że nie zostały naruszone przepisy prawa materialnego.
Przy rozpoznawaniu skargi kasacyjnej strony w wyroku z dnia 1 grudnia 2008 r., NSA uznał, że nie został naruszony przepis prawa materialnego, tj. art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.
Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2008 r. sygn. akt C-414/07 (LEX nr 467630) w wprawie Magoora sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie Europejski Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał, że art. 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego, uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli - co winien ocenić sąd krajowy - te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń. Powyższy przepis w każdym razie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie zmieniło później swoje ustawodawstwo, obowiązujące od wyżej wskazanego dnia, w sposób, który rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem.
Sporządź skargę o stwierdzenie niezgodności prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego.
44. Skarga o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego
Wyrokiem z dnia 7 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 czerwca 2009 r. w przedmiocie określenia wysokości podatku od osób fizycznych za 2006 r. W składzie orzekającym zasiadał sędzia W. K.
W dniu 8 marca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie ponownie określił podatnikowi wysokość zobowiązania w podatku od osób fizycznych za 2006 r. Od decyzji skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł skarżący, zarzucając organom podatkowym naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przez przyjęcie, że wydatki na zakup literatury fachowej nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu.
W dniu 11 października 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę strony na decyzję z dnia 8 marca 2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w przedmiocie określenia wysokości podatku od osób fizycznych za 2006 r. W składzie orzekającym występował sędzia W. K., który rozstrzygał we wcześniejszej sprawie strony.
Strona nie uczestniczyła w rozprawie sądowej, na której zapadł wyrok. O niewłaściwym składzie Sądu dowiedziała się później, podczas przeglądania akt.
Sporządź skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego.
45. Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego
We wniosku z dnia 9 czerwca 2008 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów Gmina K. wskazała, że zawarła umowę sprzedaży warunkowej nieruchomości położonej w obrębie wioski W. w Gminie K. o obszarze 0,21 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów numerem działki 172/4. Nieruchomość została sprzedana pod warunkiem, że Agencja Nieruchomości Rolnej, której przysługuje prawo pierwokupu na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64 poz. 592), prawa tego nie wykona. Nieruchomość w prowadzonej ewidencji gruntów jest oznaczona jako grunt rolny. Dla nieruchomości nie ma aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, nie ma określonych warunków zabudowy, natomiast w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przedmiotowa nieruchomość stanowi tereny rozwojowe, mieszkaniowo - usługowe.
Wnioskodawca wyraził pogląd, że sprzedaż tej nieruchomości nie jest opodatkowana podatkiem VAT i korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm., zwanej dalej „ustawą o VAT"). Nie ma znaczenia, że w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nieruchomość jest położona na terenach budownictwa mieszkaniowo - usługowego. Studium bowiem nie jest przepisem prawa miejscowego i może być w dowolnym momencie zmienione przez Radę Gminy. Zdaniem wnioskodawczyni, w razie braku aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego wiążące są zapisy w ewidencji gruntów i budynków.
W wydanej w dniu 8 lipca 2008 r. interpretacji indywidualnej Minister Finansów uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Organ wskazał, że treść art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją. O ile przeznaczenie terenu określa plan zagospodarowania przestrzennego, decyzja o ustaleniu warunków zabudowy oraz studium zagospodarowania, o tyle ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych i nie określają przeznaczenia gruntu. Dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy. Zatem status tej nieruchomości, nie pozwala, by jej sprzedaż mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Gmina wezwała Ministra Finansów do usunięcia naruszenia przepisów prawa. Minister Finansów podtrzymał dotychczas zajmowane stanowisko.
Sporządź skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
47. Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego
Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia 10 maja 2010 r. przeniósł na Jana Kowalskiego odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe Spółki z o.o. „X” na podstawie art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Jan Kowalski jest członkiem Zarządu Spółki z o.o. „X”, obok dwóch innych członków Zarządu. Spółka posiada zaległości podatkowe, których egzekucja okazała się bezskuteczna.
Od powyższej decyzji odwołanie złożył Jan Kowalski, wskazując, że czuje się pokrzywdzony, bo tylko w stosunku do niego przeniesiono odpowiedzialność za zaległości podatkowe.
Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji, uznając, że nie został naruszony art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej, gdyż organ podatkowy może wszcząć postępowanie przeciwko jednemu z członków zarządu i wydać w stosunku do niego decyzję, jeżeli zachodzą przesłanki z art. 116 Ordynacji podatkowej. Udział innych członków zarządu w tym postępowaniu nie jest konieczny i zależy jedynie od ich woli. Mogą bowiem zgłosić swój udział powołując się na okoliczności wymienione w art. 133 Ordynacji podatkowej.
Sporządź skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
48. Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego
Skarżąca Spółka pismem z 19 października 2007 r. wystąpiła o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Przedstawiając stan faktyczny zapytała: jaką stawkę podatku od towarów i usług powinna zastosować przy sprzedaży lokali mieszkalnych w budynkach wielorodzinnych trzykondygnacyjnych wraz z wyłącznym prawem do korzystania z określonego miejsca postojowego pod budynkiem mieszkalnym.
Spółka wskazała, że przy sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z wyłącznym prawem do korzystania z miejsca postojowego powinna korzystać z preferencyjnej stawki 7 % na mocy art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: ustawa o VAT),
Minister Finansów uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Stwierdził on, że sprzedaż lokali mieszkalnych w budynkach wielorodzinnych, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 7 %, stosownie do art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT; - sprzedaż miejsca postojowego znajdującego się pod budynkiem mieszkalnym, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22 %. Organ wskazał na art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm., dalej: ustawa o własności lokali) zaznaczając, że miejsce postojowe znajdujące się w garażu pod budynkiem mieszkalnym nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.
Po wezwaniu przez podatnika do usunięcia naruszenia przepisów prawa Minister Finansów podtrzymał dotychczasowe stanowisko.
Sporządź skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
49. Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego
W dniu 24 czerwca 2008 r. do Ministra Finansów, wpłynął wniosek Spółki „X” o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej zastosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Z wniosku wynikało, że strona skarżąca jest spółką prowadzącą działalność podstawową w zakresie handlu detalicznego. Od kontrahentów krajowych i zagranicznych Spółka kupuje towary handlowe, które są sprzedawane w jej sklepach. Stosunki handlowe z dostawcami-kontrahentami każdorazowo regulują indywidualnie podpisane długoletnie umowy handlowe. Faktury VAT Spółka otrzymuje w efekcie otrzymanych dostaw towarów. W przypadku zwrotów, korekt wartości i innych istotnych korekt Spółka otrzymuje faktury korygujące VAT.
Ze względu na nieprawidłową pracę poczty, pośredników i z innych przyczyn faktury i faktury korygujące otrzymywane są nawet po kilku miesiącach od zaistnienia zdarzenia gospodarczego, którego skutkiem jest wystawienie tych dokumentów. Pracownicy firmy mogą zarejestrować w systemie fakturę lub fakturę korygującą (korektę faktury) wyłącznie po otrzymaniu oryginału takiego dokumentu.
Dlatego też Spółka rozważa, czy w przyszłości możliwe byłoby w oparciu o zapisy art. 218 i 219 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UEL.2006.347; dalej zwanej: Dyrektywa 2006/112/WE), odejście od stosowania dotychczasowej praktyki w zaprezentowanym powyżej zakresie. To znaczy, czy możliwe jest przyjęcie przez Spółkę zasady, że dokument (faktura VAT, faktura korygująca VAT) otrzymany w postaci papierowej drogą elektroniczną (za pośrednictwem faxu lub poczty elektronicznej), lecz niebędący fakturą elektroniczną z podpisem elektronicznym, jest dokumentem uprawniającym firmę do wykazania podatku naliczonego w rejestrze VAT i do odliczenia od podatku należnego wynikającego z takiego dokumentu podatku naliczonego.
W związku z powyższym zadano pytanie, czy uwzględnienie w rozliczeniu VAT kwoty podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług na podstawie faktur i faktur korygujących otrzymanych drogą elektroniczną lub faksem, niebędących fakturami w postaci elektronicznej z podpisem elektronicznym, jest prawidłowe.
Minister Finansów indywidualną interpretacją z dnia 19 września 2008 r., stwierdził, że stanowisko strony skarżącej przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu interpretacji organ, przywołując art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 oraz art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wskazał, iż otrzymanie przez stronę skarżącą faktury (faktury korygujące) poprzez systemy elektroniczne, bez stosowania przepisów regulujących tę materię, powoduje, że wystawione faktury nie są uznane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług za dokumenty wprowadzone do obrotu prawnego. Skoro zaś nie zostały wprowadzone, nie mogą korzystać z ochrony prawnej, a strona skarżąca nie jest upoważniona do stosowania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z przedmiotowych faktur, co przewiduje art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Pismem z dnia 13 października 2008 r. Spółka „X” wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa.
Minister Finansów podtrzymał dotychczas zajmowane stanowisko.
Sporządź skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego na interpretację Ministra Finansów.
50. Skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego
Wnioskiem z 29 października 2007 r. spółka wystąpiła o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat za nielegalny pobór energii elektrycznej.
Spółka podała, że wobec sporadycznych przypadków nielegalnego poboru energii elektrycznej z sieci elektroenergetycznych, na mocy art. 57 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm., dalej zwanej "Prawem energetycznym") zobligowana jest do nałożenia opłaty za nielegalnie pobraną energię w wysokości określonej w taryfie lub dochodzić odszkodowania na zasadach ogólnych. Opłaty, o których mowa powyżej, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
W związku z powyższym, spółka wystąpiła z zapytaniem, czy należności z tytułu kar pieniężnych pobieranych przez nią w formie opłat za nielegalny pobór energii elektrycznej, o których mowa w art. 57 ust. 1 Prawa energetycznego, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Spółka wskazała, że zgodnie z art. 2 pkt 1a oraz art. 14 ust. 1 i art. 15 ust. 1 Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r., dalej zwanej "Dyrektywą 2006/112/WE"), a także art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 oraz art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm., dalej zwanej "u.p.t.u.") tzw. kradzież energii elektrycznej nie może być uznana za dostawę towarów. Ponadto, w ocenie spółki, do przedstawionego stanu faktycznego ma także zastosowanie art. 6 pkt 2 u.p.t.u. wyłączający z zakresu przedmiotowego ustawy czynności niemogące być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Spółka wskazała, iż zarówno na tle orzecznictwa ETS, jak i orzecznictwa sądów administracyjnych czynność nielegalnego poboru energii nie stanowi świadczonej odpłatnie dostawy towarów i w związku z tym nie stanowi czynności opodatkowanej VAT.
W interpretacji indywidualnej z 17 stycznia 2008 r. Minister Finansów stwierdził wadliwość stanowiska strony. Minister Finansów zwrócił uwagę, że art. 57 Prawa energetycznego uwzględnia dwa tryby regulowania należności za nielegalny pobór - opłatę taryfową oraz odszkodowanie. Zgodnie z § 5 ust. 3 pkt 5 lit. d rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2007 r. Nr 128, poz. 895) przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji energii elektrycznej zawiera w taryfie sposób ustalania opłat za nielegalny pobór energii elektrycznej. Wprowadzony system odpłatności taryfowej za dostawę energii bez podpisanej umowy lub z naruszeniem jej warunków ma charakter jednoczłonowej odpłatności, w ramach której nie wyróżnia się odrębnie, tak jak w niektórych innych systemach sankcyjnych, opłaty właściwej za pobrane świadczenie i opłaty sankcyjnej (karnej). Zdaniem Ministra Finansów, w przypadku gdy opłaty za nielegalny pobór są dochodzone w formie odszkodowania, to odszkodowania te nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast jeśli opłaty, o których mowa we wniosku, zostały z góry określone w wyżej opisanej taryfie, w świetle przepisów art. 5 ust. 1 i 2 u.p.t.u. podlegają opodatkowaniu VAT.
W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Minister Finansów podtrzymał stanowisko zaprezentowane w interpretacji indywidualnej.
Sporządź skargę na indywidualną interpretację do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
Akty Prawne:
Konstytucja
Kodeks postępowania administracyjnego
Ordynacja podatkowa
Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Prawo o ustroju sądów administracyjnych
Podatek dochodowy od osób fizycznych
Zryczałtowany podatek dochodowy
Podatek dochodowy od osób prawnych
Podatek od towarów i usług
Podatek akcyzowy
Zwolnienia z podatku od towarów i usług
Obniżka stawek podatku od towarów i usług
Kodeks karny skarbowy
Kontrola skarbowa
Prawo celne
Prawo dewizowe
Podatek od spadków i darowizn
Podatek od czynności cywilnoprawnych
Podatki i opłaty lokalne
Podatek tonażowy 2014
Gry hazardowe
Podatek rolny
Podatek leśny
Kodeks spółek handlowych
Kodeks cywilny
Trybunał Konstytucyjny
Swoboda działalności gospodarczej
Doradztwo podatkowe
Komisja egzaminacyjna
Zasady pobierania wpisu
Wynagrodzenie doradcy
Opłata skarbowa
Rachunkowość
Zasady ewidencji
Podatkowa księga przychodów i rozchodów
Szczegółowe zasady kalkulacji taryf
Kształtowanie ustroju rolnego
Własność lokali
Regulamin WSA
Prawo pocztowe
Prawo energetyczne
VI DYREKTYWA VAT RADY UE 77/388
DYREKTYWA 2006 112 WE RADY
Traktat o UE
Traktat o funkcjonowaniu UE
Jestem pod wrażeniem. Świetny artykuł.
OdpowiedzUsuńŚwietnie napisane. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńSuper artykuł. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuń